ورود به حساب

نام کاربری گذرواژه

گذرواژه را فراموش کردید؟ کلیک کنید

حساب کاربری ندارید؟ ساخت حساب

ساخت حساب کاربری

نام نام کاربری ایمیل شماره موبایل گذرواژه

برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید


09117307688
09117179751

در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید

دسترسی نامحدود

برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند

ضمانت بازگشت وجه

درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب

پشتیبانی

از ساعت 7 صبح تا 10 شب

دانلود کتاب Sorry I Don't Dance: Why Men Refuse to Move

دانلود کتاب متاسفم که نمی رقصم: چرا مردان از حرکت امتناع می کنند

Sorry I Don't Dance: Why Men Refuse to Move

مشخصات کتاب

Sorry I Don't Dance: Why Men Refuse to Move

ویرایش:  
نویسندگان:   
سری:  
ISBN (شابک) : 9780199845279, 9780199845293 
ناشر: Oxford University Press 
سال نشر: 2014 
تعداد صفحات: 230
[244] 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 5 Mb 

قیمت کتاب (تومان) : 44,000



ثبت امتیاز به این کتاب

میانگین امتیاز به این کتاب :
       تعداد امتیاز دهندگان : 9


در صورت تبدیل فایل کتاب Sorry I Don't Dance: Why Men Refuse to Move به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب متاسفم که نمی رقصم: چرا مردان از حرکت امتناع می کنند نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.


توضیحاتی در مورد کتاب متاسفم که نمی رقصم: چرا مردان از حرکت امتناع می کنند

اینکه مردها نمی رقصند یک کلیشه رایج است. همانطور که یک مرد سعی کرد توضیح دهد، "موسیقی چیزی است که در سر من می گذرد، و تا حد زیادی از بقیه بدن من جدا شده است." چگونه سر این مرد از بدنش جدا شد؟ اگرچه ممکن است طبیعی و بدیهی به نظر برسد که اکثر مردان سفید پوست نمی رقصند، اما در واقع یک پدیده اخیر است که با تغییر هنجارهای جنسیت، نژاد، طبقه و تمایلات جنسی مرتبط است. با ترکیب منابع آرشیوی، مصاحبه‌ها و مشاهدات شرکت‌کنندگان، «متاسفم که نمی‌رقصم» تحلیل می‌کند که چگونه در ایالات متحده، رقص تفریحی به جای مردان، جوانان به جای بزرگسالان، و اقلیت‌های قومی به جای سفیدپوستان با زنان مرتبط شد. در آغاز قرن بیستم و جنگ جهانی دوم، تعداد زیادی از مردان عادی می رقصیدند. در واقع، در طول دو دهه اول قرن بیستم، رقص چنان محبوب بود که روزنامه‌نگاران گزارش دادند که جوانان «دیوانه رقصیدن» شده‌اند و اصلاح‌طلبان علیه خطرات اخلاقی آن مبارزه کردند. در طول جنگ جهانی دوم، رقص یک فعالیت مرتبط با مردانگی سالم بود، و USO رقص‌ها را سازماندهی کرد و شرکای رقص را به سربازان ارائه داد. بعدها، مردان در عصر سوئینگ می رقصیدند، اما بسیاری از پسران و نوه هایشان این کار را نمی کنند. ماکسین کریگ با معطوف کردن توجه خود به این گل های دیواری معاصر، با مردان در مورد چگونگی یادگیری رقصیدن یا اجتناب از یادگیری رقص در فرهنگی صحبت می کند که مردانگی را سفیدپوست و از نظر فیزیکی محدود می کند و زنانگی و مردان با ویژگی های قومیتی را با احساسات و بیان فیزیکی مرتبط می کند. به این ترتیب، نژاد و جنسیت وارد بدن می شوند و به دلیل قابل مشاهده و عقل سلیم تفاوت نژادی و جنسیتی تبدیل می شوند.


توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

That men don't dance is a common stereotype. As one man tried to explain, "Music is something that goes on inside my head, and is sort of divorced from, to a large extent, the rest of my body." How did this man's head become divorced from his body? While it may seem natural and obvious that most white men don't dance, it is actually a recent phenomenon tied to the changing norms of gender, race, class, and sexuality. Combining archival sources, interviews, and participant observation, 'Sorry I Don't Dance' analyzes how, within the United States, recreational dance became associated with women rather than men, youths rather than adults, and ethnic minorities rather than whites. At the beginning of the twentieth century and World War II, lots of ordinary men danced. In fact, during the first two decades of the twentieth century dance was so enormously popular that journalists reported that young people had gone "dance mad" and reformers campaigned against its moral dangers. During World War II dance was an activity associated with wholesome masculinity, and the USO organized dances and supplied dance partners to servicemen. Later, men in the Swing Era danced, but many of their sons and grandsons do not. Turning her attention to these contemporary wallflowers, Maxine Craig talks to men about how they learn to dance or avoid learning to dance within a culture that celebrates masculinity as white and physically constrained and associates both femininity and ethnically-marked men with sensuality and physical expressivity. In this way, race and gender get into bodies and become the visible, common sense proof of racial and gender difference.



فهرست مطالب

Cover
Title Page
Contents
Acknowledgments
1. The Search for Dancing Men
2. Who Killed the New Man?
3. Dancing in Uniform
4. Sad Sack’s Sons: Dancing in the Postwar Years
5. Sex or “Just Dancing”
6. Home Schooling
7. Stepping On and Across Boundaries
8. How to Solve the Mind/Body Problem
Methodological Appendix
Notes
Selected Bibliography
Index




نظرات کاربران