Sophocles' tragic world : divinity, nature, society

درباره شخصیت های قهرمان درام های قدرتمند سوفوکل مطالب زیادی نوشته شده است. اکنون چارلز سگال توجه ما را نه بر روی قهرمانان و قهرمانان فردی، بلکه بر روی جهانی که الهام بخش و انگیزه اعمال آنها بوده است - جهانی از خانواده، شهر، طبیعت و ماوراء طبیعی متمرکز می کند. او نشان می‌دهد که چگونه این شاهکارهای باستانی بینشی را در مورد مسئله دائمی تراژدی ارائه می‌دهند: چگونه می‌توان دنیایی را که شامل خشونت و رنج ظاهراً بی‌معنی است، معنا کرد.

سگال در مجموعه ای از مقالات به هم پیوسته نوشته شده جذاب، پنج نمایشنامه از هفت نمایشنامه موجود سوفوکل را مطالعه می کند: آژاکس، ادیپ تیرانوس، فیلوکتیس< /i>، آنتیگون، و اغلب نادیده گرفته شده زنان تراخین. او زبان و ساختار نمایشنامه‌ها را از منظرهای تفسیری متعددی بررسی می‌کند و هم از تحلیل‌های سنتی زبان‌شناختی و هم از نظریه‌های ادبی و فرهنگی رایج استفاده می‌کند. او توجه ویژه ای به زمینه های اسطوره ای و آیینی نمایشنامه ها دارد و به تفسیر مجدد سوفوکل از اسطوره های باستانی اشاره می کند. ترسیم او از قهرمانان و تراژدی های آنها شامل روابط آنها با شهر و خانواده، درگیری بین زن و مرد، سرپیچی از نهادهای اجتماعی، و تعامل جامعه، طبیعت و خدایان است. تحلیل سگال نور جدیدی را بر نمایشنامه‌های سوفوکل - از جمله پرخواننده‌ترین آثار ادبیات کلاسیک - و مفاهیم آنها برای دیدگاه‌های یونانی در مورد خدایان، زندگی اخلاقی و جنسیت می‌افکند.

Much has been written about the heroic figures of Sophocles' powerful dramas. Now Charles Segal focuses our attention not on individual heroes and heroines, but on the world that inspired and motivated their actions--a universe of family, city, nature, and the supernatural. He shows how these ancient masterpieces offer insight into the abiding question of tragedy: how one can make sense of a world that involves so much apparently meaningless violence and suffering.

In a series of engagingly written interconnected essays, Segal studies five of Sophocles' seven extant plays: Ajax, Oedipus Tyrannus, Philoctetes, Antigone, and the often neglected Trachinian Women. He examines the language and structure of the plays from several interpretive perspectives, drawing both on traditional philological analysis and on current literary and cultural theory. He pays particular attention to the mythic and ritual backgrounds of the plays, noting Sophocles' reinterpretation of the ancient myths. His delineation of the heroes and their tragedies encompasses their relations with city and family, conflicts between men and women, defiance of social institutions, and the interaction of society, nature, and the gods. Segal's analysis sheds new light on Sophocles' plays--among the most widely read works of classical literature--and on their implications for Greek views on the gods, moral life, and sexuality.