Soon: An Overdue History of Procrastination, from Leonardo and Darwin to You and Me

یک جشن سرگرم‌کننده و دانش‌آمیز از اهمال‌کاری

یک دفاع سرگرم‌کننده و مملو از واقعیت از تمایل تقریباً جهانی به تعویق، با تکیه بر داستان‌های بزرگ‌ترین تأخیرکنندگان تاریخ، و در کار روانشناسان، فیلسوفان و اقتصاددانان رفتاری برای توضیح اینکه چرا ما کاری را که قرار است انجام دهیم به تعویق می اندازیم و چرا نباید نسبت به آن احساس بدی داشته باشیم.

اندرو سانتلا مانند بسیاری از ما، از جمله بیشتر نیروی کار آمریکا، و تقریباً دو سوم دانشجویان دانشگاه، کار را به تعویق می اندازد. او که نگران عادت خود بود، اما کاملاً آماده نبود آن را ترک کند، تصمیم گرفت تا هرچه می تواند در مورد تمایل انسان به تأخیر بیاموزد. او بزرگ‌ترین اهمال‌کنندگان تاریخ را مطالعه کرد تا بینش‌هایی درباره رفتار انسان به دست آورد، و همچنین می‌نویسد، برای از بین بردن زمان، «تحقیق بهترین راه برای اجتناب از کار واقعی است».

او با روان‌شناسان، فیلسوفان و کشیشان صحبت کرد. . او از محله فرانسوی نیواورلئان، محل زیارتگاه قدیس حامی تعللگران بازدید کرد. و در خانه چارلز داروین در خارج از لندن، متوجه شد که چرا طبیعت‌شناس بزرگ نوشتن شاهکار خود را بیش از دو دهه به تاخیر انداخت.

با تکیه بر ترکیبی التقاطی از مطالعات موردی تاریخی در به تعویق انداختن کارها - از لئوناردو داوینچی گرفته تا فرانک لوید رایت، و از پیامبران عهد عتیق تا ژنرال های جنگ داخلی - سانتلا برداشتی دلسوزانه از تعویق همیشگی ارائه می دهد. او ارادت ما به «فرقه کارآمدی» را زیر سوال می برد و پیشنهاد می کند که تأخیر و تعویق می تواند به ما کمک کند تا بفهمیم چه چیزی واقعاً برایمان مهم است. سانتلا می نویسد که توجه به تعلل هایمان به این معناست که بپرسیم «آیا کارهایی که دنیا از ما می خواهند واقعا ارزش انجام دادن دارند یا خیر».

A fun and erudite celebration of procrastination

An entertaining, fact-filled defense of the nearly universal tendency to procrastinate, drawing on the stories of history’s greatest delayers, and on the work of psychologists, philosophers, and behavioral economists to explain why we put off what we’re supposed to be doing and why we shouldn’t feel so bad about it.

Like so many of us, including most of America’s workforce, and nearly two-thirds of all university students, Andrew Santella procrastinates. Concerned about his habit, but not quite ready to give it up, he set out to learn all he could about the human tendency to delay. He studied history’s greatest procrastinators to gain insights into human behavior, and also, he writes, to kill time, “research being the best way to avoid real work.”

He talked with psychologists, philosophers, and priests. He visited New Orleans’ French Quarter, home to a shrine to the patron saint of procrastinators.  And at the home of Charles Darwin outside London, he learned why the great naturalist delayed writing his masterwork for more than two decades.

Drawing on an eclectic mix of historical case studies in procrastination—from Leonardo da Vinci to Frank Lloyd Wright, and from Old Testament prophets to Civil War generals—Santella offers a sympathetic take on habitual postponement. He questions our devotion to “the cult of efficiency” and suggests that delay and deferral can help us understand what truly matters to us. Being attentive to our procrastination, Santella writes, means asking, “whether the things the world wants us to do are really worth doing.”