Some Remarks on Selective Migration

پروفسور هافستی برخی از مهم‌ترین نتایجی را که تاکنون در مطالعه جنبه‌های انتخابی مهاجرت داخلی و خارجی به دست آمده است، به صورت فشرده و بسیار خوانا گردآوری کرده است. با این حال، ارزشی بیشتر از این مجموع یافته‌ها، و برای ما که مستقیماً با تحقیقات جمعیت‌شناختی سروکار داریم، محرک‌تر است، نظرات پروفسور هافستی درباره فرضیه‌های غیرمستندی که ادبیات مهاجرت با آن‌ها فراوان است، و پیشنهادات او در مورد انواع سؤالاتی که برای پیشرفت مؤثر در این شاخه از مطالعات اجتماعی به پاسخ های عینی نیاز است. مطالعه مهاجرت تاریخچه عجیب و رضایت بخشی داشته است. آمار مهاجرت به‌عنوان محصولات جانبی سیاست‌های دولتی و حتی در این صورت، با توجه کم به آن دسته از مسائلی که اگر قرار بود سیاست پایه‌ای درست داشته باشد، باید روشن شود. و از آنجایی که برای دوره های طولانی، حرکت داخلی موضوع مناسبی برای سیاست تلقی نمی شد، آمار در آن زمینه حتی کمتر مفید بود. در بسیاری از کشورها، تراز خالص حرکت بر اساس مناطق اصلی اداری تنها شاخص هایی بود که می توان به دست آورد. با این حال، به عنوان توضیحی از وضعیت نامطلوب موضوع، این واقعیت کم اهمیت نیست که بسیاری از تحقیقات غیردولتی به صورت تکه تکه و ناهماهنگ بوده است - اغلب به خودی خود جالب توجه است، اما، همانطور که در این مورد وجود دارد. با جامعه شناسی به طور کلی، نه ایجاد یک ساختار سیستماتیک.

Professor Hofstee has collected together, in compact and highly readable form, some of the most important conclusions so far reached in the study of selective aspects of internal and external migration. Of still greater value, however, than this sum­ mary of findings, and more stimulating to those of us who are directly concerned with demographic research, are Professor Hofstee's comments on the undocumented hypotheses with which the literature of migration abounds, and his suggestions concern­ ing the kinds of questions to which objective answers are needed if effective progress is to be made in this branch of social studies. The study of migration has had a curiously unsatisfactory history. Statistics of migration developed as by-products of governmental policy and, even so, with scant regard to those ques­ tions on which light needed to be thrown if policy was to have a sound basis. And as, for long periods, internal movement was not considered a fit subject for policy, the statistics in that field tended to be even less useful. In many countries, net balances of movement by major administrative areas were the only indicators that could be obtained. No less important, however, as an expla­ nation of the unsatisfactory state of the subject is the fact that so much of non-governmental research has been piece-meal and un-coordinated - often of considerable interest in itself but, as is the case with sociology in general, not building up into a systematic structure.