Somalia between Jihad and Restoration

از سال 1991 سومالی به عنوان کشوری در حال شکست تعریف شده است، دولتی که فاقد یک دولت مرکزی کارآمد است. خلأ قدرت در سومالی، به نوبه خود، القاعده و دیگر سازمان‌های اسلامی رادیکال را قادر ساخت تا متحدانی پیدا کنند و در آنجا پناه ببرند. گزارش شای نشان می دهد که چگونه حضور نهادهای اسلامی رادیکال در این منطقه، در کنار مشکلات و درگیری های محلی، سومالی را به نقطه کانونی در جنگ جهانی علیه تروریسم تبدیل کرده است. در 5 ژوئن 2006، اتحادیه دادگاه های اسلامی (ICU) پیروزی خود را در مبارزه علیه اتحاد برای اعاده صلح و مبارزه با تروریسم (ARPCT)، ائتلافی از جنگ سالاران تحت حمایت ایالات متحده اعلام کرد. اندکی پس از اعلام پیروزی، آی سی یو حکومت اسلامی رادیکال به سبک طالبان را اجرا کرد. قانون ICU مختصر بود. در دسامبر 2006 آنها توسط ائتلافی از دولت فدرال انتقالی (TFG) و نیروهای اتیوپی شکست خوردند.

علیرغم شکست ICU، درگیری داخلی در سومالی بین ICU و ICU دولت موقت سومالی (TFG) که توسط اتیوپی حمایت می شود، هنوز به نتیجه نرسیده است. شای نشان می دهد که چگونه درگیری داخلی ممکن است به کشورهای دیگر سرایت کند و تئاتر منطقه ای بزرگتری از جهاد ایجاد کند. او همچنین ایده هایی در مورد چگونگی جلوگیری از تأسیس یک دولت اسلامی رادیکال جدید که می تواند به پناهگاه ترور اسلامی در شاخ آفریقا تبدیل شود، ارائه می دهد. این جلد برای نشان دادن پیامدهای بی ثباتی آموزنده است. این مورد برای تحلیلگران سیاست خارجی، متخصصان منطقه ای و استراتژیست های جنگ علیه تروریسم خواهد بود.

Since 1991 Somalia has been defined as a failing state, one that lacks an effective central government. The vacuum of power in Somalia, in turn, enabled Al Qaida and other radical Islamic organizations to find allies and refuge in there. Shay’s account shows how the presence of radical Islamic entities in the area, alongside local problems and conflicts, has turned Somalia into a focal point in the global war against terror. On June 5, 2006, the Islamic Courts Union (ICU) declared victory in its struggle against the Alliance for the Restoration of Peace and Counter Terrorism (ARPCT), a coalition of U.S. backed warlords. Shortly after their victory announcement, the ICU implemented a Taliban-style radical Islamic rule. The rule of the ICU was brief. In December 2006 they were defeated by a coalition of the Transitional Federal Government (TFG) and Ethiopian forces.

In spite of the ICU’s defeat, internal conflict in Somalia between the ICU and the interim government of Somalia (TFG), backed by Ethiopia, is still far from concluded. Shay shows how the internal conflict may spill over into other nations, creating a larger regional theater of Jihad. He also provides some ideas on how to prevent the foundation of a new radical Islamic state that could become a haven of the Islamic terror in the Horn of Africa. This volume is instructive in demonstrating the consequences of destabilization. It will be of interest to foreign policy analysts, regional specialists, and strategists in the war against terror.