ورود به حساب

نام کاربری گذرواژه

گذرواژه را فراموش کردید؟ کلیک کنید

حساب کاربری ندارید؟ ساخت حساب

ساخت حساب کاربری

نام نام کاربری ایمیل شماره موبایل گذرواژه

برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید


09117307688
09117179751

در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید

دسترسی نامحدود

برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند

ضمانت بازگشت وجه

درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب

پشتیبانی

از ساعت 7 صبح تا 10 شب

دانلود کتاب Solus homo nudus, solum animal sapiens: Théories humanistes du nu (XVe-XVIe siècles)

دانلود کتاب Solus homo nudus، solum animal sapiens: نظریه های انسان گرایانه برهنگی (قرن 15-16)

Solus homo nudus, solum animal sapiens: Théories humanistes du nu (XVe-XVIe siècles)

مشخصات کتاب

Solus homo nudus, solum animal sapiens: Théories humanistes du nu (XVe-XVIe siècles)

ویرایش:  
نویسندگان:   
سری: Philosophie hellénistique et romaine / Hellenistic and Roman Philosophy; 14 
ISBN (شابک) : 9782503596365, 2503596363 
ناشر: Brepols 
سال نشر: 2022 
تعداد صفحات: 499
[500] 
زبان: French 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 5 Mb 

قیمت کتاب (تومان) : 34,000



ثبت امتیاز به این کتاب

میانگین امتیاز به این کتاب :
       تعداد امتیاز دهندگان : 3


در صورت تبدیل فایل کتاب Solus homo nudus, solum animal sapiens: Théories humanistes du nu (XVe-XVIe siècles) به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب Solus homo nudus، solum animal sapiens: نظریه های انسان گرایانه برهنگی (قرن 15-16) نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.


توضیحاتی در مورد کتاب Solus homo nudus، solum animal sapiens: نظریه های انسان گرایانه برهنگی (قرن 15-16)

چگونه اومانیست ها برهنه را در هنر اختراع کردند. این اثر ترکیبی از نظریه‌های برهنگی در رساله‌های هنری رنسانس به زبان لاتین و ایتالیایی است. همچنین از یک نظریه حمایت می کند: اومانیست ها که اولین کسانی بودند که کلمه nudus را به عنوان صفتی که در مفرد اثبات شده است به کار بردند، برهنه را در هنر از سه علم باستانی (ریاضی، پزشکی و فلسفه اخلاق) و به طور دقیق تر، با تجدید اختراع کردند. سه آموزه که در رنسانس بخش‌های هنر برهنگی، تقارن، آناتومی و فیزیوگنومی را تشکیل می‌دادند. نظریه پردازان هنر اومانیست که تحت حمایت سه گانه ویترویوس، جالینوس و ارسطو قرار گرفتند، برهنه را به عنوان یک بدن هندسی، به عنوان یک «ماشین زیبا» و به عنوان آینه ای از طبیعت تصور کردند. بنابراین، حداقل سه معیار وجود دارد که در دوران رنسانس، متخصصان هنر یک برهنه را تشخیص می‌دادند و قضاوت می‌کردند: اولی، رابطه تناسبی است که اجزای آن را بین خود و هر یک از آنها با کل بدن تنظیم می‌کند. دوم انطباق سازمان آناتومیک و سوم اثربخشی عاطفی تصویر است. هنرمندان و نظریه پردازان هنر رنسانس خود تعریفی از برهنگی ارائه کردند که به اندازه کافی قوی باشد تا خلاء ناشی از انتقاد کنت کلارک را پر کند (The Nude, Washington, 1956).


توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

Comment les humanistes ont inventé le nu dans l\'art. L\'ouvrage est une synthèse des théories du nu dans les traités d\'art de la Renaissance en langue latine et italienne. Ilsoutient aussi une thèse : les humanistes, qui furent les premiers à employer le mot nudus comme un adjectif substantivé au singulier, ont inventé le nu en art à partir de trois sciences anciennes (les mathématiques, la médecine et la philosophie morale) et, plus précisément, en renouvelant trois doctrines qui constituent à la Renaissance les parties de l\'art du nu, la symétrie, l\'anatomie et la physiognomonie. Se plaçant sous le triple patronage de Vitruve, de Galien et d\'Aristote, les théoriciens de l\'art humanistes concevaient à la fois le nu comme un corps géométrisé, comme une \" belle machine \" et comme un miroir de l\'âme. Ainsi existe-t-il au moins trois critères à l\'aune desquels, à la Renaissance, les spécialistes de l\'art reconnaissent et jugent un nu : le premier est le rapport de proportion qui règle ses parties entre elles et chacune d\'elle avec la totalité du corps ; le second est la conformité de l\'organisation anatomique et le troisième l\'efficacité affective de l\'image. Les artistes et théoriciens de l\'art de la Renaissance fournissent eux-mêmes une définition du nu assez solide pour combler le vide laissé par la critique de celle de Kenneth Clark (The Nude, Washington, 1956).



فهرست مطالب

Avant propos
Introduction
	Le silence des Anciens
		Les anecdotes de Pline
		Les ekphraseis grecques
	Les modalités de la figure humaine
		Le nu et le vêtu
		Le nu et l’écorché
	Les genres du nu
		Masculin/ féminin
		Le troisième genre
	Les parties de l’art
		Symétrie, anatomie, physiognomonie
		Le nu et les nudités
Première partie : La symétrie
	Le nu comme microcosme
		I. Les schèmes anciens de l’harmonie du corps
			Le cercle
			Les nombres
			La sphère
			Le canon de Polyclète
			L’homme de Vitruve
			Augustin : la congruentia
			Le canon du pseudo-Varron
		II. Constructions vitruviennes
			Cennino Cennini : la misura
			Lorenzo Ghiberti : la proportionalità
			Leon Battista Alberti : la concinnitas
				Le De pictura : eurythmie et concinnitas
				Le De statua : dimensio et finitio
				Le De re aedificatoria : les trois styles de corps
			Antonio Filarete et Francesco di Giorgio Martini : la proportion de qualité
			Conclusion : Léonard de Vinci
		III. Harmonisations du corps
			Pomponius Gauricus : l’analogie (commensus)
			Luca Pacioli : la diuina proportio
			Francesco Zorzi : la concordia
			Albrecht Dürer : modus ueritatis
		IV. Convenance et couleur
			Agostino Nifo : ratio pulchritudinis
			Paolo Pino : la commensuration et la correspondance
			Lodovico Dolce : Hélène ou Phrynè
			Vicenzo Danti : l’ordre et la proportion
Deuxième partie : L’anatomie
	Le nu comme organisme
		I. Les théories médicales antiques
			Hippocrate : la balance
			Aristote : la crase et la diarthrose
			Cicéron : la fabrica membrorum
			Celse : la « démonstration » des maladies
			Galien : eucrasie et symétrie
			La gymnastique
			Transition : l’autorisation de la dissection humaine
		II. La fabrique du corps
			La composition
				Leon Battista Alberti : la compositio membrorum
				Lorenzo Ghiberti : membres simples et membres composés
			La démonstration
				Léonard de Vinci : la membrificazione
				Giorgio Vasari : la vive représentation
			La belle machine
				Benvenuto Cellini : les instruments
				Vincenzo Danti : anatomie intérieure et anatomie extérieure
			Conclusion : Alessandro Allori
		III. Le mouvement
			Variété des mouvements humains
				Les mouvements locaux (Leon Battista Alberti)
				Mouvement local et mouvement actionnel (Léonard de Vinci)
				Mouvement facile et mouvement violent (Pomponius Gauricus)
				Les belles attitudes (Giorgio Vasari)
			Le contrapposto
				La moderatio (Leon Battista Alberti)
				La ponderazione (Léonard de Vinci)
				Le status obliquus (Pomponius Gauricus)
				La figura serpentinata (Giovanni Paolo Lomazzo)
			La grâce
				Nu jeune et nu âgé (Leon Battista Alberti)
				Nu délicat et nu musculeux (Léonard de Vinci et Pomponius Gauricus)
				Nu agréable et nu terrible (Lodovico Dolce)
				Clair-obscur et raccourci (Giorgio Vasari et Benvenuto Cellini)
Troisième partie : La physiognomonie
	Le nu comme signe de l’âme
		I. Les traditions physiognomoniques
			La caractérologie aristotélicienne
			Les Physiognomonica du pseudo-Aristote
			Adamant sophiste et l’anonyme latin
			Transmission et renaissance de la physiognomonie
		II. La peinture des caractères
			La méthode zoologique
				L’uomo bestiale (Léonard de Vinci)
				Timidus uir et fortis uir (Giovanni Battista della Porta)
			La méthode ethnologique
				Arctus uir et meridianus uir (Pomponius Gauricus)
				Genus australium (Albrecht Dürer)
			La comparaison des sexes
				Variabile et mutabile genus (Pomponius Gauricus)
				Les « propriétés » de l’homme (Paolo Pino)
			La méthode éthologique
		III. L’expression des passions
			Perturbationes animi (Leon Battista Alberti)
			Accidenti mentali (Léonard de Vinci)
			Passions sensuelles, rationnelles et intellectuelles (Giovanni Paolo Lomazzo)
		IV. Le coloris des chairs
			Le teint des Anciens : χροιά et color
			La vaghezza (Paolo Pino et Anton Francesco Doni)
			La morbidezza (Lodovico Dolce)
			La regola del colorare (Giovanni Paolo Lomazzo)
	Table des illustrations
Conclusion
	Les critères du nu
		La tripartition corps /esprit /âme
		Un concept unificateur : le mouvement
	Le statut du nu
		Forma (εἶδος)
		Figura (σχῆμα)
		Species (μορφή)
Bibliographie sélective
	I. Éditions et traductions des principaux auteurs cités
	II. Bibliographie secondaire
Illustrations




نظرات کاربران