Solar Magnetohydrodynamics

من مدتی است که نیاز به کتابی در مورد نظریه میدان های مغناطیسی خورشیدی احساس کرده ام. بیشتر کتاب‌های مربوط به خورشید توسط رصدگران یا نظریه‌پردازان شاخه‌های دیگر فیزیک خورشیدی نوشته شده‌اند، در حالی که کتاب‌های مگنتوهیدرودینامیک به طور گسترده به کاربردهای خورشیدی نمی‌پردازند. قبل از اینکه بخواهم قلم را روی کاغذ بیاورم، چند دهه به این فکر می کردم که منتظر بمانم، اما یک تابستان، یوسیپ کلچک یک شروع فوری را تشویق کرد «در حالی که ایده های شما هنوز تازه هستند». این کتاب از یک دوره سخنرانی در مقطع کارشناسی ارشد در سنت اندروز رشد کرد و دوره حاملگی یا «با تک نگاری بودن» چندین سال به طول انجامید. خورشید جسم شگفت انگیزی است که وقتی با جزئیات بیشتر یا در طول موج های جدید مشاهده می شود، ویژگی های کاملاً غیرمنتظره را نشان می دهد. اگر می‌توانستیم ستاره‌های دیگر را با همین دقت ببینیم، چه ثروتی برای ما در انتظار خواهد بود! خود فیزیک ستاره‌ای از اکتشافات خورشیدی سود زیادی می‌برد، اما در مجموع، درک ما از بسیاری از پدیده‌های خورشیدی (مانند لکه‌های خورشیدی، چرخه‌های لکه‌های خورشیدی، تاج و باد خورشیدی) بدون شک در آینده به دلیل مشاهده آنها در شرایط مختلف افزایش خواهد یافت. ستاره های دیگر در "روزهای قدیم" جو خورشید به عنوان ساختاری ثابت و موازی در نظر گرفته می شد که با اتلاف امواج صوتی گرم می شد و لایه بالایی آن به شکلی کروی متقارن مانند باد خورشیدی منبسط می شد. در خارج از لکه های خورشیدی میدان مغناطیسی با مقدار یکنواخت ضعیف چند گاوس بی اهمیت است.

I have felt the need for a book on the theory of solar magnetic fields for some time now. Most books about the Sun are written by observers or by theorists from other branches of solar physics, whereas those on magnetohydrodynamics do not deal extensively with solar applications. I had thought of waiting a few decades before attempting to put pen to paper, but one summer Josip Kleczek encouraged an im­ mediate start 'while your ideas are still fresh'. The book grew out of a postgraduate lecture course at St Andrews, and the resulting period of gestation or 'being with monograph' has lasted several years. The Sun is an amazing object, which has continued to reveal completely unexpected features when observed in greater detail or at new wavelengths. What riches would be in store for us if we could view other stars with as much precision! Stellar physics itself is benefiting greatly from solar discoveries, but, in tum, our understanding of many solar phenomena (such as sunspots, sunspot cycles, the corona and the solar wind) will undoubtedly increase in the future due to their observation under different conditions in other stars. In the 'old days' the solar atmosphere was regarded as a static, plane-parallel structure, heated by the dissipation of sound waves and with its upper layer expanding in a spherically symmetric manner as the solar wind. Outside of sunspots the magnetic field was thOUght to be unimportant with a weak uniform value of a few gauss.