Solar journey: The significance of our galactic environment for the heliosphere and earth

انسانها زمانی تکامل یافتند که خورشید در خلاء بزرگ حباب محلی قرار داشت. خورشید تنها در اواخر دوره کواترنر وارد محیط کنونی ابرهای بین ستاره ای شد. داده های نجومی این تغییرات بلند مدت و کوتاه مدت را در محیط کهکشانی ما نشان می دهد. سپس مدل‌های نظری به ما می‌گویند که چگونه این تغییرات بر ذرات بین سیاره‌ای، مگنتوسفرهای سیاره‌ای و خود زمین تأثیر می‌گذارد. پرتوهای کیهانی یک امضای ایزوتوپی در رکورد دیرینه اقلیم به جای می گذارند که به ردیابی سفر خورشیدی در فضا کمک می کند.

\"سفر خورشیدی: اهمیت محیط کهکشانی ما برای هلیوسفر و زمین\" " پایه و اساس یک مطالعه میان رشته ای از تاثیر مواد بین ستاره ای بر منظومه شمسی و زمین را در حالی که ما از طریق کهکشان راه شیری سفر می کنیم، ایجاد می کند. حباب باد خورشیدی به صورت دینامیکی به مواد بین ستاره ای که از کنار خورشید می گذرد واکنش نشان می دهد و گاز بین ستاره ای، غبار و شار ذرات کیهانی در محیط بین سیاره ای و زمین را تنظیم می کند. مخروط‌های گاز و غبار میان‌ستاره‌ای که توسط گرانش خورشیدی، مغناطیس‌کره‌های سیارات بیرونی و پرتوهای کیهانی روی زمین متمرکز شده‌اند، همگی ممکن است اولین نشانه‌هایی از تغییرات در محیط کهکشانی ما را ارائه دهند.

دوازده مقاله از کارشناسان برجسته در زمینه‌های مختلف، تغییرات فیزیکی مورد انتظار با سازگاری هلیوسفر با محیط کهکشانی خود را مورد بحث قرار می‌دهد. موضوعات شامل برهم کنش بین باد خورشیدی و غبار و گاز بین ستاره‌ای، مدولاسیون پرتوهای کیهانی، مگنتوسفرها، تغییرات زمانی در محیط خورشیدی، و رکورد ایزوتوپ پرتو کیهانی حفظ شده در داده‌های paleoclimate است.

گستره فرآیندهای مورد بحث. در این کتاب، آن را به منبعی ارزشمند برای دانشمندان و دانشجویانی که در زمینه‌های فیزیک فضایی، نجوم و آب و هوای دیرینه تحقیق می‌کنند، تبدیل می‌کند.

Humans evolved when the Sun was in the great void of the Local Bubble. The Sun entered the present environment of interstellar clouds only during the late Quaternary. Astronomical data reveal these long and short term changes in our galactic environment. Theoretical models then tell us how these changes affect interplanetary particles, planetary magnetospheres, and the Earth itself. Cosmic rays leave an isotopic signature in the paleoclimate record that helps trace the solar journey through space.

"Solar Journey: The Significance of Our Galactic Environment for the Heliosphere and Earth" lays the foundation for an interdisciplinary study of the influence of interstellar material on the solar system and Earth as we travel through the Milky Way Galaxy. The solar wind bubble responds dynamically to interstellar material flowing past the Sun, regulating interstellar gas, dust, and cosmic particle fluxes in the interplanetary medium and the Earth. Cones of interstellar gas and dust focused by solar gravity, the magnetospheres of the outer planets, and cosmic rays at Earth all might yield the first hints of changes in our galactic environment.

Twelve articles from leading experts in diverse fields discuss the physical changes expected as the heliosphere adjusts to its galactic environment. Topics include the interaction between the solar wind and interstellar dust and gas, cosmic ray modulation, magnetospheres, temporal variations in the solar environment, and the cosmic ray isotope record preserved in paleoclimate data.

The breadth of processes discussed in this book make it a valuable resource for scientists and students doing research in the fields of Space Physics, Astronomy and the Paleoclimate.