دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: تاریخ ویرایش: نویسندگان: Engammare. Max سری: Titre courant 53. ISBN (شابک) : 9782600005531, 2600005536 ناشر: Droz سال نشر: 2013 تعداد صفحات: 262 زبان: French فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 9 مگابایت
در صورت ایرانی بودن نویسنده امکان دانلود وجود ندارد و مبلغ عودت داده خواهد شد
کلمات کلیدی مربوط به کتاب شصت و سه: ترس از سال بزرگ اقلیمی در دوران رنسانس: نماد اعداد -- تاریخ، طالع بینی، اروپایی -- تاریخ، ستاره شناسی، قرون وسطی، نماد اعداد -- سال اقلیم -- طالع بینی رنسانس، طالع بینی، اروپایی، نماد اعداد، اعداد، Zahlensymbolik، اروپا
در صورت تبدیل فایل کتاب Soixante-trois : la peur de la grande année climactérique à la Renaissance به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب شصت و سه: ترس از سال بزرگ اقلیمی در دوران رنسانس نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
مردم شمارش سالهای زندگی خود را از دوران باستان تفسیر کرده اند (مثلاً زمانی که امپراتور آگوستوس چنین کرد). بنابراین، نظریه های پزشکی باستان معتقد بودند که ماده هر هفت یا نه سال یکبار تجدید می شود. حاصل ضرب این دو عدد شصت و سه است و سال شصت و سوم زندگی یک فرد - اوج بزرگ - بسیار بحرانی است. Max Engammare تاریخچه اضطراب پیرامون این سال را ارائه می دهد که در دوره رنسانس، در اوایل پترارک، اما به ویژه با Marsilio Ficino، دوباره به اجرا درآمد. این کتاب به بسیاری از نامهای بزرگ عصر، از فیلیپ ملانشتون و تئودور دو بز گرفته تا رابله میپردازد. موضوع شصت و سومین پادشاه فرانسه، هانری سوم یا هانری چهارم نیز مورد بحث اعضای اتحادیه قرار گرفت. هدف دستیابی به درک حسابی از این ترسهای باستانی است که در پایان دهه 1400 دوباره متولد شدند و در واقع امروز به طور کامل ناپدید نشدهاند - گواه این امر زیگموند فروید و نفرین 27 است که همه هنرمندان مشهور را فهرست میکند. مرده در سن 27 سالگی (سه برابر نه). Depuis l’Antiquité، les hommes ont interprété la numération des années de leur vie، tel l’empereur Auguste، autre manière de retenir le temps qui fuit. Des théories Médicales ont ainsi avncé que la matière se renovelait toutes les sept ou neuf années. Le produit de ces deux chiffres (l’un dévolu au corps, l’autre à l’esprit) donne soixante-trois، et la soixante-troisième année de la vie humaine، grande climactérique، était regardée comme tr. C’est sous le signe du nombre et du temps que Max Engammare fait l’histoire de l’intérêt inquiet pour cette année qui reprend vigueur à la Renaissance, avec Pétrarque, mais surtout avec Marsile Ficin. در croisera la plupart des grands noms du temps, dont des théologiens, à l'instar de Philipp Melanchthon, le bras droit de Luther, et de Théodore de Bèze, celui de Calvin, mais aussi de Rabelais, celuduit qui a intro فرانسه La question du soixante-troisième roi de France, Henri III ou Henri IV, sera également posée par des Ligueurs qui ne savaient pas en 1587 ou 1588 que les deux mourraient assassinés, et l’on jouera’eumême . Il s'agit de comprendre l'arithmétique de ces peurs عتیقه جات réactualisées dès la fin du XVe siècle et qui n'ont pas complètement disparu aujourd'hui, preuve en est Sigmund Freud ou la soi-disantlé artistlès 27 morts à l'âge de vingt-sept ans (trois fois neuf).
People have interpreted the numeration of the years of their life since Antiquity (when, for example, the Emperor Augustus did so). Ancient medical theories thus maintained that matter is renewed every seven or nine years. The product of these two numbers is sixty-three, and the sixty-third year of a person’s life – the great climacteric – was believed to be very critical. Max Engammare presents the history of the anxiety surrounding this year that came back into force during the Renaissance, as early as Petrarch but especially with Marsilio Ficino. This book touches on most of the great names of the age, from Philipp Melanchthon and Theodore de Bèze to Rabelais. The question of the sixty-third king of France, Henri III or Henri IV, was also discussed by members of the League. The goal is to achieve an understanding of the arithmetic of these ancient fears that were reborn at the end of the 1400s and which have not in fact completely disappeared today—a proof of this is Sigmund Freud and the curse of 27 listing all the famous artists dead at the age of 27 (three times nine). Depuis l’Antiquité, les hommes ont interprété la numération des années de leur vie, tel l’empereur Auguste, autre manière de retenir le temps qui fuit. Des théories médicales ont ainsi avancé que la matière se renouvelait toutes les sept ou neuf années. Le produit de ces deux chiffres (l’un dévolu au corps, l’autre à l’esprit) donne soixante-trois, et la soixante-troisième année de la vie humaine, grande climactérique, était regardée comme très critique. C’est sous le signe du nombre et du temps que Max Engammare fait l’histoire de l’intérêt inquiet pour cette année qui reprend vigueur à la Renaissance, avec Pétrarque, mais surtout avec Marsile Ficin. On croisera la plupart des grands noms du temps, dont des théologiens, à l’instar de Philipp Melanchthon, le bras droit de Luther, et de Théodore de Bèze, celui de Calvin, mais aussi de Rabelais, celui qui a introduit le mot en français. La question du soixante-troisième roi de France, Henri III ou Henri IV, sera également posée par des Ligueurs qui ne savaient pas en 1587 ou 1588 que les deux mourraient assassinés, et l’on jouera même au jeu de l’oie. Il s’agit de comprendre l’arithmétique de ces peurs antiques réactualisées dès la fin du XVe siècle et qui n’ont pas complètement disparu aujourd’hui, preuve en est Sigmund Freud ou la soi-disant malédiction des 27 répertoriant tous les artistes célèbres morts à l’âge de vingt-sept ans (trois fois neuf).
PRÉFACE . VII REMERCIEMENTS 1 INTRODUCTION . 3 CHAPITRE PREMIER Pétrarque et les sources antiques . 7 Pétrarque 7 Les sources antiques 10 CHAPITRE II Lexicographes et philologues . 25 CHAPITRE III Numérologie et symbolique des nombres 31 Numérologie 31 Les traités de numérologie . 39 CHAPITRE IV Les astrologues . 47 Le jeu de l’oie (Gioco dell’oca) 69 Claude Saumaise 73 CHAPITRE V Les médecins dont François Rabelais . 77 Questions médicales et littéraires 77 Des médecins . 78 Rabelais lecteur de Pline 89 CHAPITRE VI Historiens et hommes politiques . 95 L\'année climactérique des Etats . 96 Bodin . 97 La Noue . 107 CHAPITRE VII Les théologiens 113 Bèze 113 Bèze et Melanchthon 118 Goulart 120 Calvin et Scaliger 129 CHAPITRE VIII De Ficin à Freud . 133 Ficin la vraie source et l\'encyclopédie qui clôt le débat 133 Erasme 136 Les lecteurs de Ficin et de Firmicus Maternus . 138 Freud 146 NOTES . 147 BIBLIOGRAPHIE NÉCESSAIRE 223 TABLE DES ILLUSTRATIONS 233 INDEX 235