Soft Order in Physical Systems

یک دیدگاه طنزآمیز از فیزیک ماده نرم، که با این وجود حلقه‌ای از حقیقت را در خود دارد، این است که موضوعی نامشخص است که با روش‌های نامشخص با ماده غلیظ می‌پردازد. اگرچه، از آنجایی که جایزه نوبل به پیر ژیل دو ژن اعطا شد، جامعه فیزیک دیگر نمی‌توان از این موضوع به عنوان «فیزیک لجن» چشم پوشی کرد، اما همچنان به عنوان «جریان اصلی» فیزیک به آن نگاه نمی‌شود. . در حالی که، در نگاه اول، این ممکن است به عنوان نمونه دیگری از اینرسی، موردی از "تاسیس" در برابر "تازه وارد" در نظر گرفته شود، ریشه های این تعصب بسیار عمیق تر است و می توان آن را در تصور راجر بیکن جستجو کرد. در مورد عینیت علم همه ما با شکل ضعیف‌تر این ایده موافق هستیم که به سادگی می‌گوید نتایج نهایی کار ما باید به شیوه‌ای مستقل از ناظر بیان شود و به هر کسی که برای یادگیری این زبان تلاش کرده است قابل انتقال باشد. با این حال، شکل قوی‌تری از این ایده وجود دارد که براساس آن معیارهای «عینیت» و «قابلیت ارتباط» در فرآیند تحقیق علمی نیز اعمال می‌شوند. این واقعیت که پیشرفت عمده در فیزیک ماده نرم با نقض آشکار این رویکرد، با به کار بردن شهود در مسائلی که به نظر می‌رسد با تحلیل‌های دقیق سرپیچی می‌کنند، انجام شده است، ممکن است توضیح دهد که چرا بسیاری از فیزیکدانان تا حدودی با این موضوع احساس ناراحتی می‌کنند. p>

A humoristic view of the physics of soft matter, which nevertheless has a ring of truth to it, is that it is an ill-defined subject which deals with ill-condensed matter by ill-defined methods. Although, since the Nobel prize was awarded to Pierre-Gilles de Gennes, this subject can be no longer shrugged-away as "sludge physics" by the physics community, it is still not viewed universally as "main­ stream" physics. While, at first glance, this may be considered as another example of inertia, a case of the "establishment" against the "newcomer", the roots of this prejudice are much deeper and can be traced back to Roger Bacon's conception about the objectivity of science. All of us would agree with the weaker form of this idea which simply says that the final results of our work should be phrased in an observer-independent way and be communicable to anybody who made the effort to learn this language. There exists, however, a stronger form of this idea according to which the above criteria of "objectivity" and "communicability" apply also to the process of scientific inquiry. The fact that major progress in the physics of soft matter was made in apparent violation of this approach, by applying intuition to problems which appeared to defy rigorous analysis, may explain why many physicists feel somewhat ill-at-ease with this subject.