Soft City Culture and Technology: The Betaville Project

فرهنگ و فناوری شهر نرم: پروژه Betaville چرخه کامل مفهوم، توسعه، و استقرار پلت فرم Betaville را مورد بحث قرار می دهد.

Betaville یک محیط آنلاین با مشارکت گسترده برای طراحی و طراحی سه بعدی توزیع شده است. توسعه پیشنهادات برای تغییرات در محیط ساخته شده - یک ادغام تجربی از هنر، طراحی و توسعه نرم افزار برای قلمرو عمومی. نویسنده از طریق شرح مفصلی از Betaville از یک ایده بزرگ دیوانه تا یک "رسانه اجتماعی عمیق"، شرایط فعلی عملکرد و دسترسی به سخت افزار، نرم افزار، شبکه ها و مهارت هایی را که می توانند به شکلی جدید گرد هم آورند، بررسی می کند. طراحی عمومی باز و فضای مشورت، برای و دربرگیرنده و ادغام حوزه های متفاوت هنر، معماری، رسانه های اجتماعی، و مهندسی است.

بتاویل یک شرکت جاه طلبانه است که برای ایجاد روابط کاری قانع کننده و سازنده در شرایطی که نقش ها و مرزهای انضباطی باید به اندازه فرآیند توسعه خود نرم افزار چابک باشد. از طریق یک گزارش و تجزیه و تحلیل در نظر گرفته شده از وابستگی های متقابل بین طراحی پروژه Betaville، روش های توسعه و استقرار، خواننده می تواند درک عمیق تری از اشکال اجتماعی و فنی بالقوه شهرهای نرم جدید به دست آورد: جهان های مجازی-فیزیکی ترکیبی، که "آثار عمومی" آنها \" در نهایت باید به عنوان آثار هنری و زیرساختی با همکاری گسترده خدمت کرده و موفق شود.

Soft City Culture and Technology: The Betaville Project discusses the complete cycle of conception, development, and deployment of the Betaville platform.

Betaville is a massively participatory online environment for distributed 3D design and development of proposals for changes to the built environment– an experimental integration of art, design, and software development for the public realm. Through a detailed account of Betaville from a Big Crazy Idea to a working "deep social medium", the author examines the current conditions of performance and accessibility of hardware, software, networks, and skills that can be brought together into a new form of open public design and deliberation space, for and spanning and integrating the disparate spheres of art, architecture, social media, and engineering.

Betaville is an ambitious enterprise, of building compelling and constructive working relationships in situations where roles and disciplinary boundaries must be as agile as the development process of the software itself. Through a considered account and analysis of the interdependencies between Betaville's project design, development methods, and deployment, the reader can gain a deeper understanding of the potential socio-technical forms of New Soft Cities: blended virtual-physical worlds, whose "public works" must ultimately serve and succeed as massively collaborative works of art and infrastructure.