Socialismo di frontiera. Autorganizzazione e anticapitalismo

به نظر می‌رسد ضعف و ناپیوستگی، در سطح برنامه‌ریزی و سازمانی، مشخصه جنبش‌های متضاد قرن بیست و یکم است. سرمایه داری ابدی به نظر می رسد همچنین به این دلیل که ترسیم خطوط کلی یک جامعه بدیل غیرممکن به نظر می رسد.
فرضیه های قوی چپ گذشته نمی تواند الهام بخش توده های سرخورده و، هرچند به طرق مختلف، تحت ستم در قاره های مختلف باشد. با این حال، اگر منظور از «سوسیالیسم» ساختن جامعه ای مبتنی بر برابری باشد، این واژه توانایی خود را برای بیان مؤثر، یک قرن پس از «مادر همه انقلاب ها»، مصادیق مخالفت با نظم جهانی کنونی و نیاز به تغییر.
این جلد نگاهی عجیب به سنت قرن بیستم ارائه می‌کند و برنامه‌ریزی سیاسی و فرهنگی روشنفکران مبارز (کمونیست‌ها، سوسیالیست‌ها، آنارشیست‌ها) را بازسازی می‌کند که می‌توانند به شیوه‌ای بدیع مضامین اساسی نقد را بیان کنند. سرمایه داری (و در عین حال الگوی شوروی)، ارزش بخشیدن به خودسازماندهی و دموکراسی رادیکال، با هدف جوهره بخشیدن به رویای باستانی، همیشه تجدید شده، جامعه ای که در آن توسعه آزادانه هر فرد شرط توسعه آزاد همه است.

Debolezza e discontinuità, sul piano progettuale come su quello organizzativo, paiono caratterizzare i movimenti antagonisti del XXI secolo; il capitalismo sembra eterno anche perché pare impossibile delineare i contorni di una società alternativa.
Le ipotesi forti della sinistra di un tempo non riescono a ispirare le masse frustrate e, pur con modalità differenti, oppresse, nei diversi continenti. Tuttavia, se con “socialismo” si intende la costruzione di una comunità fondata sull’uguaglianza, il termine non ha perso la capacità di esprimere efficacemente, a distanza di un secolo dalla “madre di tutte le rivoluzioni”, le istanze di opposizione al vigente ordine mondiale e l’esigenza di un cambiamento.
Il volume propone uno sguardo eccentrico sulla tradizione novecentesca, ricostruendo l’itinerario politico e culturale di intellettuali militanti (comunisti, socialisti, anarchici) capaci di declinare in maniera originale i temi fondamentali della critica del capitalismo (e insieme del modello sovietico), valorizzando nel contempo l’autorganizzazione e la democrazia radicale, con l’obiettivo di dare concretezza all’antico sogno, sempre rinnovato, di una società in cui il libero sviluppo di ciascuno sia condizione del libero sviluppo di tutti.