Social Science and National Security Policy: Deterrence, Coercion, and Modernization Theories

این کتاب بررسی می‌کند که چگونه تئوری بازدارندگی، اجبار و مدرن‌سازی به سیاست ایالات متحده کمک می‌کند و به این موضوع می‌پردازد که چرا توصیف معروف رابرت مک‌نامارا، وزیر دفاع سابق از جنگ ویتنام به‌عنوان «جنگ دانشمندان اجتماعی» بسیار دقیق است. با ردیابی تکامل روابط بین دانشمندان علوم اجتماعی و دولت که از جنگ جهانی اول شروع شد و تا جنگ جهانی دوم و اوایل جنگ سرد ادامه یافت، این روایت نقش نهادهایی مانند شرکت RAND، شورای تحقیقات علوم اجتماعی و مرکز MIT را برجسته می‌کند. برای مطالعات بین المللی که این روابط را تسهیل می کند و در عین حال خانه ای برای توسعه نظریه فراهم می کند. نویسنده ایده های برنارد برودی، هرمان کان، آلبرت وولستتر، توماس شلینگ، گابریل آلموند، لوسیان پای و والت روستو و دیگران را با هم مقایسه و مقایسه می کند و داستان هشداردهنده ای را در مورد مشکلات و مشکلاتی که هنگام به کارگیری نظریه علوم اجتماعی در سطح ملی پیش می آید ارائه می کند. سیاست امنیتی.

This book examines how deterrence, coercion and modernization theory has informed U.S. policy, addressing why former Defense Secretary Robert McNamara’s famous description of the Vietnam War as the “social scientist’s war” is so accurate. By tracing the evolution of ties between social scientists and the government beginning in World War I and continuing through the Second World War and the early Cold War, the narrative highlights the role of institutions like the RAND Corporation, the Social Science Research Council and MIT’s Center for International Studies that facilitate these ties while providing a home for the development of theory. The author compares and contrasts the ideas of Bernard Brodie, Herman Kahn, Albert Wohlstetter, Thomas Schelling, Gabriel Almond, Lucian Pye and Walt Rostow, among others, and offers a cautionary tale concerning the difficulties and problems encountered when applying social science theory to national security policy.