Social Dreaming, Associative Thinking and Intensities of Affect

این کتاب روشی برای به اشتراک گذاشتن رویاها در یک گروه به نام "رویای اجتماعی" را شرح می دهد. این بررسی می کند که چگونه به اشتراک گذاری رویاهای واقعی شبانه، در یک گروه، می تواند اطلاعات و بینشی در مورد خود و دنیایی که در آن زندگی می کنیم و به اشتراک می گذاریم ارائه دهد. این مطالعه به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه می‌توانیم تصاویر رویایی، و ایده‌ها و احساسات ناشی از این تصاویر را به تفکر آگاهانه تبدیل کنیم، قبل از توصیف راه‌هایی که می‌توان از آنها استفاده کرد. جولیان مانلی با استفاده از پس‌زمینه روانی-اجتماعی همراه با لنز فلسفی متاثر از آثار ژیل دلوز، نشان می‌دهد که چگونه رویاهای اجتماعی را می‌توان به‌عنوان «ریزوم عاطفه‌های دلوزی»، یک وب یا طراحی ریشه‌ای که در آن چیزها به‌طور تصادفی به هم متصل می‌شوند، درک کرد. مد خود به خود و نه به صورت خطی یا متوالی. او نشان می‌دهد که چگونه رویاهای اجتماعی می‌توانند رویاها را به یک کلاژ از تصاویر پیوند دهند، و این را با ریزوم مقایسه می‌کند، جایی که خوشه‌هایی از شدت عاطفی – که از تصاویر رویا بیرون می‌آیند – بافته می‌شوند و با خوشه‌های دیگر ارتباط برقرار می‌کنند و شبکه‌ای از تصاویر رویاهای به هم پیوسته را تشکیل می‌دهند. احساسات. از اساس این ریزوم، تعبیری از رویاهای اجتماعی به عنوان «بدنی بدون اندام» و ماتریس رویای اجتماعی به عنوان «فضای هموار» پدید می‌آید که در آن معانی از نحوه ایجاد ارتباط این تصاویر بیرون می‌آیند و مطابق با احساسات ما می‌آیند و می‌روند. هر لحظه خاص

This book describes a way of sharing dreams in a group, called ‘social dreaming’. It explores how the sharing of real, night time dreams, in a group, can offer information on and insight into ourselves and the worlds we live in and share. It investigates how we can turn dream images, and ideas and feelings that arise from these images, into conscious thought, before describing the ways in which these can be used. Using a background of the psychosocial combined with a philosophical lens influenced by the work of Gilles Deleuze, Julian Manley shows how social dreaming can be understood as a Deleuzian ‘rhizome of affects’, a web or a root design where things interconnect in a random and spontaneous fashion rather than in a sequential or linear way. He illustrates how social dreaming can link dreams together into a collage of images, and compares this to the rhizome, where clusters of emotional intensity – which emerge from the dream images – weave and interconnect with other clusters, forming a web of interlinked dream images and emotions. From the basis of this rhizome emerges an interpretation of social dreaming as a ‘body without organs’ and the social dreaming matrix as a ‘smooth space’ where meanings emerge from the way these images form connections, and come and go according to our emotions at any particular moment.