Slut-Shaming, Whorephobia, and the Unfinished Sexual Revolution

انقلاب جنسی ناتمام است. استاندارد دوگانه جنسی بین مردان و زنان هنوز وجود دارد و جامعه همچنان به مجازات دختران بد و پاداش دادن به دختران خوب ادامه می دهد. تا زمانی که امتیاز دختر خوب و انگ دختر بد را حذف نکنیم، زنان کاملاً آزاد نخواهند بود که تمایلات جنسی خود را بپذیرند. مردیث رالستون در فیلم شرمساری، فاحشه هراسی و انقلاب جنسی ناتمام به وجوه مشترک بین جنبش #MeToo، اسطوره های فرهنگ تجاوز جنسی، و شکاف لذت بین مردان و زنان می پردازد تا راه هایی را آشکار کند که زنان آزاد شده از نظر جنسی، مردسالاری را تهدید می کنند. . رالستون با بافتن تاریخ، فرهنگ پاپ، فلسفه، مصاحبه با کارگران سکس و حکایات شخصی نشان می دهد که چگونه زنان نمی توانند به برابری جنسی دست یابند تا زمانی که استاندارد دوگانه جنسی و دوتایی دختر خوب/دختر بد حذف نشود و زنان به عنوان \"فاحشه\" در جامعه دیده شوند. تحقیر شده او با نشان دادن اینکه چگونه جنسیت زنان توسط مردان و زنان کنترل می شود، استدلال می کند که زنان باید مانند مردان دارای استقلال شخصی باشند: آزادی تصمیم گیری جنسی برای خود، به دست آوردن برابری ارگاسم، و اصرار بر لذت جنسی خود. با از بین بردن این افسانه که همه کارگران جنسی قربانی هستند و همه مشتریان خشونت آمیز هستند، شرمساری از شلخته، فاحشه هراسی، و انقلاب جنسی ناتمام، ریاکاری جامعه غربی در مورد رابطه جنسی را فراخوانی می کند و نشان می دهد که چگونه انگ و به حاشیه راندن کارگران جنسی به همه زنان آسیب می رساند.