Skin Shows: Gothic Horror and the Technology of Monsters

در این بررسی هیولا به‌عنوان یک شی فرهنگی، جودیت هالبرستام بازخوانی هیولاهایی را ارائه می‌کند که دیدگاه ما را از گوتیک بازبینی می‌کند. حرکت از قرن نوزدهم و آثار شلی، استیونسون، استوکر و وایلد به سمت فیلم های ترسناک معاصر که نمونه آن فیلم هایی مانند سکوت بره ها، قتل عام با اره برقی تگزاس، و Candyman، Skin Shows گوتیک را به‌عنوان یک فناوری همه‌کاره می‌داند، وسیله‌ای برای تولید هیولاهایی که دائماً توسط ترس‌های مشروط تاریخی و فرهنگی ایجاد شده توسط حس مشترک دیگری بودن و دیگری بازنویسی می‌شوند. تفاوت.
هالبرستام با به کارگیری رویکردهای فمینیستی و دگرباشان به بدن هیولا، گوتیک را به عنوان یک پدیده فرهنگی گسترده می بیند که سلسله مراتب اقتصادی، اجتماعی و جنسی آن زمان را پشتیبانی و حفظ می کند. او در برابر نقدهای روانکاوانه آشنا مقاومت می کند و در برابر هرگونه تلاش تفسیری برای کاهش قدرت عاطفی هیولا به یک عامل احتیاط می کند. برای مثال، هیولای قرن نوزدهمی به عنوان ترکیبی از نژاد، طبقه، جنسیت و تمایلات جنسی، دیگری بودن را پیکربندی می کند. هالبرستام با استناد به فوکو، تاریخ هیولاها را بر حسب تغییر رابطه آن با بدن و بازنمایی آن توصیف می کند. در نتیجه، خوانش او از متون آشنا کاملاً جدید است. او خود روانکاوی را در سنت گوتیک قرار می دهد و جنسیت را حیوانی می بیند که در ادبیات قرن نوزدهم خلق شده است. هالبرستام استدلال می کند که تفسیرپذیری بیش از حد، چه در فیلم، چه در ادبیات و چه در فرهنگ به طور کلی، نشانه واقعی هیولا است.

In this examination of the monster as cultural object, Judith Halberstam offers a rereading of the monstrous that revises our view of the Gothic. Moving from the nineteenth century and the works of Shelley, Stevenson, Stoker, and Wilde to contemporary horror film exemplified by such movies as Silence of the Lambs, Texas Chainsaw Massacre, and Candyman, Skin Shows understands the Gothic as a versatile technology, a means of producing monsters that is constantly being rewritten by historically and culturally conditioned fears generated by a shared sense of otherness and difference.
Deploying feminist and queer approaches to the monstrous body, Halberstam views the Gothic as a broad-based cultural phenomenon that supports and sustains the economic, social, and sexual hierarchies of the time. She resists familiar psychoanalytic critiques and cautions against any interpretive attempt to reduce the affective power of the monstrous to a single factor. The nineteenth-century monster is shown, for example, as configuring otherness as an amalgam of race, class, gender, and sexuality. Invoking Foucault, Halberstam describes the history of monsters in terms of its shifting relation to the body and its representations. As a result, her readings of familiar texts are radically new. She locates psychoanalysis itself within the gothic tradition and sees sexuality as a beast created in nineteenth century literature. Excessive interpretability, Halberstam argues, whether in film, literature, or in the culture at large, is the actual hallmark of monstrosity.