Sir John Beverley Robinson: Bone and Sinew of the Compact

جان بورلی رابینسون (1791-1863) یکی از برجسته ترین حقوقدانان کانادای علیا، تأثیر مسلط بر نخبگان حاکم و شهروند برجسته قرن نوزدهم تورنتو بود که صاحب زمین وسیعی بود که اکنون ازگود هال در آن قرار دارد.

وفاداران شرکت مستعمره‌ای را در ارادت خود به تاج و تخت تأسیس کرده بودند که جای کمی برای مخالفت نداشت. رابینسون به عنوان یک پسر وفادار واقعی که توسط جان استراکان آموزش دیده بود، تلاش کرد تا کانادای علیا را به سمت تقلید از آنچه که جامعه اشرافی ایده‌آل بریتانیا می‌دانست هدایت کند.

به عنوان یک پرچم‌دار جوان در شبه‌نظامیان یورک، از حاکمیت خود دفاع کرد. در کوئینستون هایتس، و به عنوان دادستان کل، خائنانی را که تهدید به تضعیف مستعمره می کردند، تحت تعقیب قرار داد. بعدها، به عنوان دادستان کل و رهبر بالفعل مجمع در طول دهه 1820، او سعی کرد دولت را به شکل بریتانیایی درآورد. اما عواملی که او هرگز نفهمید - تاثیر دموکراسی آمریکایی و لیبرالیسم در دفتر استعمار - تضمین کرد که کانادا علیا هرگز یک "آلبیون جدید" نخواهد بود.

رابینسون در سال 1829 به عنوان قاضی ارشد منصوب شد و حرفه قضایی او نیز انجام شد. سی و سه سال به طول انجامید و در طی آن او اصرار داشت که دادگاهها تابع قانونگذار هستند و سوابق ایجاد شده که نقش آنها را اعلام می کند باید محدود به اجرای قوانین موجود باشد، بدون اینکه کارکرد خلاقانه مستقلی نداشته باشد. خدمت طولانی او روی نیمکت نشان دهنده حفظ و تقویت سنت بریتانیایی در حقوق کانادا بود.

در این بیوگرافی، تورنتو اولیه از چشمان مردی قدرتمند زنده می‌شود - باورهای محکم و جذاب، جذاب. به زنانی که مورد احترام هم‌قطارانش قرار می‌گیرد – که می‌کوشند جامعه را بر اساس آرمان‌های خود شکل دهند. برای مورخان، حقوقدانان و دانشجویان فقه که به دنبال درک ریشه‌های رویه حقوقی در انتاریو قرن نوزدهم هستند، خواندن آن ضروری است.

John Beverley Robinson (1791–1863) was one of Upper Canada’s foremost jurists, a dominating influence on the ruling élite, and a leading citizen of nineteenth-century Toronto who owned a vast tract of land on which Osgoode Hall now stands.

The loyalists had founded a colony firm in its devotion to the Crown, with little room for dissent. As a true loyalist son, educated by John Strachan, Robinson attempted to steer Upper Canada toward emulation of what he perceived to be Britain’s ideal aristocratic society.

As a young ensign in the York militia, he defended his sovereign at Queenston Heights, and as acting attorney-general he prosecuted traitors who threatened to undermine the colony. Later, as attorney-general and de facto leader of the assembly during the 1820s, he tried to mould the government to the British form. But factors he never understood—the influence of American democracy and liberalism in the Colonial Office—ensured that Upper Canada would never be a ‘new Albion.’

Robinson was appointed chief justice in 1829, and his judicial career spanned thirty-three years, during which he insisted the courts were subservient to the legislature and established precedents declaring their role should be limited to the enforcement of existing laws, with no independent creative function. His long service on the bench represented both a preservation and a strengthening of the British tradition in Canadian law.

In this biography, early Toronto comes alive through the eyes of a powerful man—firm in his beliefs, attractive to women, respected by his fellows—who sought to mould society to his own ideals. For historians, lawyers, and students of jurisprudence who seek an understanding of the roots of legal practice in nineteenth-century Ontario, it is essential reading.