Sinister Aesthetics: The Appeal of Evil in Early Modern English Literature

این مجلد گیرا، شعرهای شر را در فرهنگ اولیه انگلیسی مدرن مطالعه می‌کند، و این باور رنسانس را که ادبیات باید اخلاق را با بازنمایی‌های جذاب و جذاب شر در سراسر ادبیات آن دوره حفظ کند، تطبیق می‌دهد. فصل‌ها متون مختلفی را بررسی می‌کنند، از جمله پری ملکه اسپنسر، ریچارد سوم شکسپیر، تصنیف‌های گسترده، و موعظه‌ها، که با خواندن جدید بهشت گمشده به اوج می‌رسد. i> و درک جدیدی از تعامل پویا بین زیبایی شناسی و الهیات در شکل دادن به تقوای پروتستان قرن هفدهم. از طریق این بحث‌ها، کتاب مفهوم «زیبایی‌شناسی شوم» را معرفی می‌کند: قراردادهای هنری که می‌توانند نمایش‌هایی از شرور، هیولا، یا جهنمی را لذت‌بخش کنند.

This engrossing volume studies the poetics of evil in early modern English culture, reconciling the Renaissance belief that literature should uphold morality with the compelling and attractive representations of evil throughout the period’s literature. The chapters explore a variety of texts, including Spenser’s Faerie Queene, Shakespeare’s Richard III, broadside ballads, and sermons, culminating in a new reading of Paradise Lost and a novel understanding of the dynamic interaction between aesthetics and theology in shaping seventeenth century Protestant piety. Through these discussions, the book introduces the concept of “sinister aesthetics”: artistic conventions that can make representations of the villainous, monstrous, or hellish pleasurable.