Singen in Gemeinschaft als ästhetische Kommunikation: Eine ethnographische Studie

یوخن کایزر سطح احساسی خوانندگان را در حالی که با دیگران می خوانند تجزیه و تحلیل می کند. ترانه های خوانده شده و همچنین خوانندگان از طریق تحلیل سرودشناسی، از طریق مصاحبه، مشاهده مشارکتی و ویدئو، در فرآیند بررسی میان رشته ای این پژوهش قرار می گیرند. فضای خوانندگی توسط خوانندگان مشتاقی شکل می گیرد که حس اجتماعی قوی دارند. خواننده ها تبدیل به یک فرد جمعی می شوند، به طوری که جنبه های فردی مانند اجتماعی شدن، وضعیت زندگی و خلق و خوی برای این لحظات حل می شود. آواز بتن و نوع اجرای آواز، تجربه را تعیین می کند، گاهی اوقات شاد و از نظر جسمی ریتمیک فعال، گاهی آرام و غرق در صداها. با توجه به نتیجه، آواز با وجود قطعات در دسترس، ارتباط زیبایی شناختی است.

Jochen Kaiser analysiert die emotionale Ebene von Singenden, während sie mit anderen gemeinsam singen. Die gesungenen Lieder werden ebenso wie die Singenden durch die hymnologische Analyse, durch Interviews, teilnehmende Beobachtung und Videos in den interdisziplinären Untersuchungsprozess dieser Studie einbezogen. Die Atmosphäre des Singens ist geprägt von begeisterten Singenden, die ein starkes Gemeinschaftserlebnis haben. Die Singenden werden zu einem kollektiven Individuum, sodass sich individuelle Aspekte wie Sozialisation, Lebenssituation und Stimmung für diese Augenblicke auflösen. Das konkrete Singen und die Art der singenden Ausführung bestimmen das Erleben, manchmal fröhlich und körperlich-rhythmisch aktiv, manchmal beruhigend und überwältigt von den Klängen. Singen, so das Ergebnis, ist trotz unverfügbarer Anteile, ästhetische Kommunikation.