Silver Like Dust: One Family's Story of America's Japanese Internment

داستان تلخ سفر یک زن ژاپنی-آمریکایی در یکی از شرم آورترین فصل های تاریخ آمریکا.

اوباآچان کیمی، مادربزرگش، همیشه حضوری بی صدا داشته است. در تمام دوران جوانی اش اوباآچان با نوشیدن چای در کنار آتش، تهیه سوشی برای خانواده، یا گوش دادن به داستان های اوجیچان (پدربزرگ) برای هزارمین بار، حلقه مفقوده میراث ژاپنی کیمی بود، چیزی که او در تمام زندگی خود با آن رابطه مختلط داشت. کیمی که در روستایی پنسیلوانیا بزرگ می‌شد، تنها کاری که می‌خواست انجام دهد این بود که فرهنگ سنتی ژاپنی و تلاش‌های پدربزرگش برای آموزش زبان به او را کنار بگذارد.

اما یک قسمت از زندگی اوباآچان بود که کیمی را مجذوب و تسخیر کرد - اوباآچان مهربان و در عین حال مغرور او زمانی بیش از پنج سال از زندگی خود را همراه با 112000 آمریکایی ژاپنی آمریکایی زندانی بود. اوبااچان هرگز از آن سال ها صحبت نکرد و مادر خود کیمی فقط با زمزمه از آن صحبت کرد. مایه حاجی یا شرم بود. اما واقعاً چه اتفاقی برای اوباآچان، یک زن جوان، و هزاران مرد، زن و کودک دیگر مانند او افتاد؟

از آشفتگی، نژادپرستی و پارانویایی که پس از بمباران پرل هاربر به وجود آمد، تا قطار وحشتناک به سمت کوه قلب، نقره مانند غبار فصلی حیاتی را در ژاپن به تصویر می‌کشد. -تجربه آمریکایی از طریق سفر یک زن برجسته و پیوندهای پایدار خانواده.

The poignant story of a Japanese-American woman’s journey through one of the most shameful chapters in American history.

Kimi’s Obaachan, her grandmother, had always been a silent presence throughout her youth.  Sipping tea by the fire, preparing sushi for the family, or indulgently listening to Ojichan’s (grandfather’s) stories for the thousandth time, Obaachan was a missing link to Kimi’s Japanese heritage, something she had had a mixed relationship with all her life.  Growing up in rural Pennsylvania, all Kimi ever wanted to do was fit in, spurning traditional Japanese culture and her grandfather’s attempts to teach her the language.           

But there was one part of Obaachan’s life that fascinated and haunted Kimi—her gentle yet proud Obaachan was once a prisoner, along with 112,000 Japanese Americans, for more than five years of her life.  Obaachan never spoke of those years, and Kimi’s own mother only spoke of it in whispers.  It was a source of haji, or shame.  But what really happened to Obaachan, then a young woman, and the thousands of other men, women, and children like her? 

From the turmoil, racism, and paranoia that sprang up after the bombing of Pearl Harbor, to the terrifying train ride to Heart Mountain, Silver Like Dust captures a vital chapter the Japanese-American experience through the journey of one remarkable woman and the enduring bonds of family.