دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Rick Altman
سری: Film and Culture Series
ISBN (شابک) : 0231116624, 9780231116626
ناشر: Columbia University Press
سال نشر: 2004
تعداد صفحات: 480
[473]
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 111 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Silent Film Sound به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب صدای فیلم صامت نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
از آنجایی که تصور میشود سینمای صامت دقیقاً همینطور بوده است - هیچکس به طور کامل نحوه استفاده از سون برای همراهی با فیلمهای این دوره را بررسی نکرده است. صدای فیلم صامت تمام جنبههای شیوههای صدا را در کل دوره فیلم صامت بازنگری میکند. این کتاب بر اساس تحقیقات گسترده اولیه و همراه با تصاویر زیبا، مفروضات تاریخ های قبلی این دوره را در فیلم به چالش می کشد و پیچیدگی و ماهیت به سرعت در حال تغییر سینمای صامت آمریکا را آشکار می کند. برخلاف تصور، فیلمهای صامت همیشه همراه نبودند و همراهیها هم یکسان نبودند. ریک آلتمن که با شیوههای صوتی قبل از دهه اول سینما شروع میشود و تا شیوههای صوتی آشناتر دهه 1920 ادامه مییابد، درباره انواع استراتژیهای صدا و روشی که غرفهداران اولیه سینما از این استراتژیها برای متمایز کردن محصولات خود استفاده میکردند، بحث میکند. در طول دوره نیکلودئون قبل از سال 1910، این تنوع به اوج خود رسید، با تئاترهایی که اغلب از 12 استراتژی صوتی رقابتی استفاده می کردند - از موسیقی کارناوا مانند در خیابان، پیانوهای خودکار در پشت تئاتر، و ارکسترهای کوچک در گودال. سخنرانان، سیستم های صوتی هماهنگ و صداهای پشت صفحه نمایش. در این دوره، همراهی موسیقی هنوز مانند سال های بعد از داستان و احساسات آن حمایت نکرده بود. اما در دهه 1910، صدای فیلم با خواستههای صنعت در حال رشد سینما موافقت کرد، که با موفقیت استدلال کردند که همراهی باید بهجای کسب امتیاز با بورلوس کیونگ یا «شوخیکردن» فیلم، روایت و محتوای احساسی فیلم را تقویت کند. تئاترهای بزرگ و تولیدات پرفروش در اواسط دهه 1910 بوته ای عالی برای سازهای جدید، پروژه های انتشار موسیقی جدید و توسعه سبک جدیدی از موسیقی فیلم فراهم کرد. از آن لحظه به بعد، موسیقی فیلم به جای حریف آن به بخشی جدایی ناپذیر از فیلم تبدیل میشود و سبک جدیدی از صدای سینما به همراهی همراهی میکند که با داستانگویی سینما همخوانی داشته باشد. برای اولین بار، Silent Film Sound روشهایی را که در آن این علاقهها و صنایع مختلف با هم ترکیب میشوند تا یک هنر سمعی و بصری فوقالعاده موفق را ایجاد کنند، شرح میدهد. از آنجایی که تصور میشود سینمای صامت دقیقاً چنین بوده است - هیچکس به طور کامل نحوه استفاده از صدا را برای همراهی با فیلمهای این دوره بررسی نکرده است. صدای فیلم صامت همه جنبههای عملکرد صدا را در طول کل دوره فیلم صامت بازنگری میکند. این کتاب بر اساس تحقیقات اصلی گسترده و همراه با تصاویر زیبا، مفروضات تاریخ های قبلی این دوره را در فیلم به چالش می کشد و پیچیدگی و ماهیت سریع در حال تغییر سینمای صامت آمریکا را آشکار می کند. برخلاف تصور، فیلمهای صامت همیشه همراه نبودند و همراهیها هم یکسان نبودند. ریک آلتمن که با شیوههای صوتی قبل از دهه اول سینما شروع میشود و تا شیوههای صوتی آشناتر دهه 1920 ادامه مییابد، درباره انواع استراتژیهای صدا و روشی که غرفهداران اولیه سینما از این استراتژیها برای متمایز کردن محصولات خود استفاده میکردند، بحث میکند. در طول دوره نیکلودئون قبل از سال 1910، این تنوع به اوج خود رسید، با تئاترهایی که اغلب از 12 استراتژی صوتی رقابتی استفاده می کردند - از موسیقی کارناوال مانند در خیابان، پیانوهای خودکار در پشت تئاتر، و ارکسترهای کوچک در گود گرفته تا سخنرانان، سیستم های صوتی هماهنگ و صداهای پشت صفحه نمایش. در این دوره، همراهی موسیقی هنوز مانند سال های بعد از داستان و احساسات آن حمایت نکرده بود. اما در دهه 1910، صدای فیلم با خواستههای کاپیتانهای صنعت رو به رشد سینما موافقت کرد، که با موفقیت استدلال کردند که همراهی باید روایت و محتوای عاطفی فیلم را تقویت کند نه اینکه با لودگی یا «شوخی» فیلم امتیاز بگیرد. تئاترهای بزرگ و تولیدات پرفروش اواسط دهه 1910 بوته ای عالی برای سازهای جدید، پروژه های جدید موسیقی-انتشاری و توسعه سبک جدیدی از موسیقی فیلم فراهم کرد. از آن لحظه به بعد، موسیقی فیلم به جای حریف آن به بخشی جدایی ناپذیر از فیلم تبدیل میشود و سبک جدیدی از صدای سینما به همراهی همراهی میکند که با داستانسرایی سینما هماهنگ است. برای اولین بار، صدای فیلم صامت روش هایی را که در آن این علایق و صنایع مختلف گرد هم آمدند تا یک هنر سمعی و بصری فوق العاده موفق را ایجاد کنند، شرح می دهد.
Because silent cinema is widely perceived as having been exactly that-silent-no one has fully examined how souns was used to accompany the films of this era. Silent Film Sound reconsiders all aspects of sound practices during the entire silent film period. Based on extensive origianl reserach and accompanied by gorgeous illustrations, the book challenges the assumptions of earlier histories of this period in film and reveals the complexity and swiftly changing nature of American silent cinema. Contrary to received opinion, silent films were not always accompanied, nor were accompaniments uniform. Beginning with sound practices before cinema's first decade and continuing through to the more familiar sound practices of the 1920s, Rick Altman discusses the variety of sound strategies and the way early cinema exhibitors used these strategies to differentiate their products. During the nickelodeon period prior to 1910, this variety reached its zenith, with theaters often deploying half a dozen competing sound strategies-from carniva-like music in the street, automatic pianos at the rear of the theater, and small orchestras in the pit to lecturers, synchronized sound systems, and voices behind the screen. During this period, musical accompaniment had not yet begun to support the story and its emotions as it would in later years. But in the 1910s, film sound acquiesced to the demands of the burgeoning cinema industry, who successfully argued that accompaniment should enhance film's narrative and emotional content rather than score points by burluesqiung or "kidding" the film. The large theaters and blockbuster productions of the mid-1910s provided a perfect crucible for new instruments, new music publication projects, and the development of a new style of film msuic. From that moment on, film music would become an integral part of the film rather than its adversary, and a new style of cinema sound would favor accompaniment that worked in concert with cinema story-telling. For the first time, Silent Film Sound details the ways in which these diverse intersts and industires cam together to produce an extraordinarily successful audiovisual art. Because silent cinema is widely perceived as having been exactly that―silent―no one has fully examined how sound was used to accompany the films of this era. Silent Film Sound reconsiders all aspects of sound practices during the entire silent film period. Based on extensive original research and accompanied by gorgeous illustrations, the book challenges the assumptions of earlier histories of this period in film and reveals the complexity and swiftly changing nature of American silent cinema. Contrary to received opinion, silent films were not always accompanied, nor were accompaniments uniform. Beginning with sound practices before cinema's first decade and continuing through to the more familiar sound practices of the 1920s, Rick Altman discusses the variety of sound strategies and the way early cinema exhibitors used these strategies to differentiate their products. During the nickelodeon period prior to 1910, this variety reached its zenith, with theaters often deploying half a dozen competing sound strategies―from carnival-like music in the street, automatic pianos at the rear of the theater, and small orchestras in the pit to lecturers, synchronized sound systems, and voices behind the screen. During this period, musical accompaniment had not yet begun to support the story and its emotions as it would in later years. But in the 1910s, film sound acquiesced to the demands of captains of the burgeoning cinema industry, who successfully argued that accompaniment should enhance the film's narrative and emotional content rather than score points by burlesquing or "kidding" the film. The large theaters and blockbuster productions of the mid-1910s provided a perfect crucible for new instruments, new music-publication projects, and the development of a new style of film music. From that moment on, film music would become an integral part of the film rather than its adversary, and a new style of cinema sound would favor accompaniment that worked in concert with cinema storytelling. For the first time, Silent Film Sound details the ways in which these diverse interests and industries came together to produce an extraordinarily successful audiovisual art.