دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Sophie Boutboul. Alizé Bernard
سری:
ISBN (شابک) : 9782246818823
ناشر: Grasset
سال نشر: 2019
تعداد صفحات: 0
زبان: French
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 693 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Silence, on cogne - Enquete sur les violences conjugales subies par des femmes de gendarmes et de policiers به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب سکوت، ما در می زنیم - تحقیق در مورد خشونت خانگی که توسط همسران ژاندارم ها و افسران پلیس متحمل شده اند نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
آلیزه برنارد قربانی خشونت خانگی بود. اگر میدانست زنان چه مشکلاتی برای حرف زدن و شنیدن دارند، تصور نمیکرد موقعیت همسرش چقدر او را برای رهایی از آن سختتر کند. چون دومی پلیس بود. اما وقتی کسی که شما را مورد ضرب و شتم قرار می دهد، از موقعیت خود به عنوان یک افسر مجری قانون، از جایگاه خود در نهاد پلیس، آگاهی از رویه ها و روابط فرضی همبستگی با همکاران خود برای ارعاب شما استفاده می کند، شما را به دفاع از خود منصرف می کند، چه باید کرد. و از حقوق خود دفاع کنید؟ به سوفی بوتبول، روزنامه نگاری که در زمینه خشونت علیه زنان کار می کند، پذیرفت که داستان خود را بازگو کند. ماههای سکوت، منزوی در پادگان، متقاعد شده که هیچکس قبول نمیکند او را باور کند، ترس شدید در برابر مردی که مظهر قانون است و سلاح خدمتی دارد، سپس سالها مبارزه، به تنهایی، برای استیفای حقوقش علیرغم موانعی که او محکوم می کند؛ تلاش برای بازدارندگی توسط ژاندارم های خاص، رویه ها رعایت نشده، عدم وجود تحریم سلسله مراتبی، زیاده خواهی برخی قضات. تصور مبارزه با یک سیستم. به داستان مبارزه او گام به گام، به طور متناوب، تحقیقات به رهبری سوفی بوتبول پاسخ می دهد. زیرا پرونده آلیزه مجزا نیست. هر ساله زنان بر اثر ضرب و شتم و گلوله همسر پلیس یا ژاندارم خود جان خود را از دست می دهند. او به مدت یک سال و نیم از کشور عبور کرد تا از زنانی که همان روش صلیب را تجربه کرده بودند، شهادت بگیرد: تلاش برای بازدارندگی، تهدید، رویه های نامعتبر، حفاظت، حتی معافیت از مجازات، که برخی از آنها به دلیل وجودشان از این کار لذت بردند. وضعیت برای درک دلایل، او با وکلا، قضات، قضات، اعضای انجمن هایی که به زنان در همان پرونده کمک می کنند، خانواده های قربانیان و همچنین افسران پلیس و ژاندارم ها ملاقات کرد که عواقب حرفه خود را بر زندگی خود تشخیص دادند، پرسنل و عدم حضور آنها. اقدامات برای جلوگیری از آنها، و شخصیت های ارشد IGPN و IGGN، مقامات بازرسی پلیس و ژاندارمری. او نقصهای سیستمی را آشکار میکند که جایگاه زنان را با مردان در معرض خشونت و خطرات ناشی از آن در نظر نمیگیرد. این یک متن متعهد است که آلیز برنارد و سوفی بوتبول در آنجا امضا می کنند. تا به زنان قربانی چنین خشونتی اجازه دهیم بدانند که تنها نیستند. بحث را باز کنید و راههایی برای تأمل، راهحلهایی برای محافظت از قربانیان این خشونت خاص پیشنهاد کنید.
Alizé Bernard a été victime de violences conjugales. Si elle savait les difficultés qu’ont les femmes à parler et à se faire entendre, elle n’imaginait pas combien le statut de son conjoint rendrait son combat pour s’en sortir plus difficile encore. Car ce dernier était gendarme. Or comment faire quand celui qui vous bat se sert de son statut, représentant de l’ordre, de sa place dans l’institution policière, de sa connaissance des procédures et des liens supposés de solidarité avec ses collègues, pour vous intimider, vous dissuader de vous défendre et faire valoir vos droits ? A Sophie Boutboul, journaliste travaillant sur les violences faites aux femmes, elle a accepté de raconter son histoire ; les mois de silence, isolée en caserne, persuadée que nul n’accepterait de la croire, la peur démultipliée devant un homme incarnant la loi et disposant d’une arme de service, puis les années de luttes, seule, pour faire valoir ses droits malgré les obstacles qu’elle dénonce ; les tentatives de dissuasion de certains gendarmes, les procédures non respectées, l’absence de sanction hiérarchique, l’indulgence de certains juges. L’impression de se battre contre un système. Au récit de son combat étape par étape, répond, en alternance, l’enquête qu’a menée Sophie Boutboul. Car le cas d’Alizé n’est pas isolé. Chaque année, des femmes meurent sous les coups et les balles de leur conjoint policier ou gendarme. Pendant un an et demi, elle a sillonné le pays pour recueillir le témoignage de femmes ayant connu le même chemin de croix : les tentatives de dissuasion, les menaces, les procédures caduques, la protection, voire l’impunité, dont certains ont joui du fait de leur statut. Pour en comprendre les raisons, elle a rencontré des avocats, juges, magistrats, les membres d’associations aidant des femmes dans le même cas, les familles des victimes, mais aussi des policiers et des gendarmes reconnaissant les conséquences de leur métier sur leur vie personnelle et l’absence de mesures pour les prévenir, et les hauts placés de l’IGPN et de l’IGGN, les instances d’inspection de la police et de la gendarmerie. Elle expose les failles d’un système qui ne pense pas la place des femmes auprès d’hommes exposés à la violence et les risques que cela implique. C’est un texte engagé qu’Alizé Bernard et Sophie Boutboul signent là. Pour permettre aux femmes victimes de telles violences de savoir qu’elles ne sont pas seules. Ouvrir le débat et proposer des pistes de réflexion, des solutions, pour protéger les victimes de ces violences particulières.