Silence and Silences

مراقبه‌ای درباره جستجوی بی‌نهایت برای معانی در سکوت، از والیس وایلد-منوزی، نویسنده آن سوی تابر و زبان مادری.
ما نیاز به سکوت داریم تا چیزی را احساس نکنیم، سکوتی را بشنویم که تناسب و زیبایی ندانستن را به جز رئوس مطالبی که هر روز زندگی می کنیم را به ما باز می گرداند. چیزی درونی می نشیند. حق سکوت بدون واسطه قضاوت اجتماعی. پشت میزی در آشپزخانه خالی نشسته و سیبی را پوست کنده و منتظر تحول بعدی آن هستم. برای چند ثانیه، پوست قرمز، خال‌دار و آویزان، آنچه را که بر روی زمین برایش اتفاق افتاده است باز می‌کند.
والیس وایلد-منوزی تلاش کرد تا سکوت را لمس کند تا تجربیاتی کوتاه از آنچه واقعی است. در تصاویر، رویاها و اعمال، چالش به قلب او به عنوان یک نویسنده منتهی می شود. صفحات سکوت و سکوت مجموعه وسیعی از معانی را تشکیل می دهند که توسط نیروهای بسیاری خارج از شرایط شخصی شکل گرفته است. با نزدیک‌تر شدن، خواننده متوجه پیچیدگی‌هایی می‌شود که با لمس کردن تغییر می‌کنند. وقتی نویسنده کنار می رود، شادی کیهانی، حقیقت بیولوژیکی، بی عدالتی تاریخی وجود دارد. خواننده صدای زنان و سکوت زنان را می‌یابد، خطوط ظریف و ظریف اگنس مارتین و نامه‌های هنرمندانه D. H. Lawrence را می‌بیند و بخشی از بررسی وایلد-منوزی از خود در حال تغییر می‌شود. کووید-۱۹ خود را در روایتی نامحدود قرار می‌دهد و انزوا نوع جدیدی از سکون را با خود به همراه می‌آورد.
همانطور که Wilde-Menozzi می نویسد، "خواندن کتاب راهی برای عقب نشینی در سکوت است. این راهی است برای دیدن و گوش دادن، عقب نشینی از آنچه در آن لحظه اتفاق می افتد." نویسنده این کتاب را ایجاد کرده است. ثبت این که چگونه برای خود داستان می گوییم، چگونه فکر می کنیم و چگونه می دانیم. مهمتر از همه، او سکوت را به غنی بودن زمان در صفحه تبدیل کرده است و به خوانندگان فضایی برای کشف معنای زندگی داده است.

A meditation on the infinite search for meanings in silence, from Wallis Wilde-Menozzi, the author of The Other Side of the Tiber and Mother Tongue.
We need quiet to feel nothing, to hear silence that brings back proportion and the beauty of not knowing except for the outlines of what we live every day. Something inner settles. The right to silence unmediated by social judgment. Sitting at a table in an empty kitchen, peeling an apple, I wait for its next transformation. For a few seconds, the red, mottled, dangling skin unwinds what happened to it on earth.
Wallis Wilde-Menozzi set out to touch silence for brief experiences of what is real. In images, dreams, and actions, the challenge leads to her heart as a writer. The pages of Silence and Silences form a vast tapestry of meanings shaped by many forces outside personal circumstance. Moving closer, the reader notices intricacies that shift when touched. As the writer steps aside, there is cosmic joy, biological truth, historical injustice. The reader finds women's voices and women's silences, sees Agnes Martin's thin, fine lines and D. H. Lawrence's artful letters, and becomes a part of Wilde-Menozzi's examination of the ever-changing self. COVID-19 thrusts itself into the unbounded narrative, and isolation brings with it a new kind of stillness.
As Wilde-Menozzi writes, "Reading a book is a way of withdrawing into silence. It is a way of seeing and listening, of pulling back from what is happening at that very moment." The author has created a record of how we tell ourselves stories, how we think and how we know. Above all, she has made silence a presence as rich as time on the page and given readers space to discover what that means to a life.