دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: دین ویرایش: نویسندگان: Shoji Yamada. Earl Hartman سری: Nichibunken monograph series, no. 9 ISBN (شابک) : 9780226947648, 0226947653 ناشر: University of Chicago Press سال نشر: 2009 تعداد صفحات: 299 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 2 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Shots in the Dark : Japan, Zen, and the West به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب عکس هایی در تاریکی: ژاپن ، ذن و غرب نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
در سالهای پس از جنگ جهانی دوم، غربیها و ژاپنیها به طور یکسان ذن را به ذات معنویت در ژاپن ارتقا دادند. شوجی یامادا با دنبال کردن منابع ذن به عنوان یک ایدهآل ژاپنی، نقش شگفتانگیز دو سنگ محک فرهنگی را کشف میکند: ذن یوگن هریگل در هنر تیراندازی با کمان و باغ صخرهای با منظره خشک ریوانجی. یامادا نشان می دهد که چگونه هر دو به مجرای آسانی برای صادرات و واردات فرهنگ ژاپنی تبدیل شدند. کتاب هریگل برای اولین بار در سال 1948 به زبان آلمانی منتشر شد و در سال 1956 به ژاپنی ترجمه شد. یامادا تاریخچه تیراندازی با کمان ژاپنی قبل از جنگ را ردیابی می کند، نشان می دهد که چگونه هریگل به اشتباه آن را به عنوان یک تمرین سنتی درک می کند، و توضیح می دهد که چرا ژاپنی ها خود تعبیر او را به عنوان رشته معنوی پذیرفته اند. با عطف به ریوانجی، یامادا استدلال میکند که این مظهر ذن در واقع ارتباط کمی با بودیسم دارد و در رابطه با اسطوره چینی به بهترین شکل قابل درک است. ریوآنجی در بسیاری از تاریخ مدرن خود یک طرح علف های هرز و نادیده گرفته شده بود. تنها پس از نقش تمثیلی آن در فیلمی از اوزو در سال 1949، به طور عمومی با ذن مرتبط شد. غربیها در تعریف مجدد ریوآنجی نقش داشتهاند، اما مانند مورد تیراندازی با کمان، علاقه یامادا در درجه اول این است که خود ژاپنیها چگونه این مکان فرهنگی را با ارزش جدید از طریق ارتباط جعلی با ذن سرمایهگذاری کردهاند.
In the years after World War II, Westerners and Japanese alike elevated Zen to the quintessence of spirituality in Japan. Pursuing the sources of Zen as a Japanese ideal, Shoji Yamada uncovers the surprising role of two cultural touchstones: Eugen Herrigel’s Zen in the Art of Archery and the Ryoanji dry-landscape rock garden. Yamada shows how both became facile conduits for exporting and importing Japanese culture. First published in German in 1948 and translated into Japanese in 1956, Herrigel’s book popularized ideas of Zen both in the West and in Japan. Yamada traces the prewar history of Japanese archery, reveals how Herrigel mistakenly came to understand it as a traditional practice, and explains why the Japanese themselves embraced his interpretation as spiritual discipline. Turning to Ryoanji, Yamada argues that this epitome of Zen in fact bears little relation to Buddhism and is best understood in relation to Chinese myth. For much of its modern history, Ryoanji was a weedy, neglected plot; only after its allegorical role in a 1949 Ozu film was it popularly linked to Zen. Westerners have had a part in redefining Ryoanji, but as in the case of archery, Yamada’s interest is primarily in how the Japanese themselves have invested this cultural site with new value through a spurious association with Zen.