Shipwrecks, Monsters, and Mysteries of the Great Lakes

در سال 1679، یک کشتی فرانسوی به نام Griffon گرین بی را در دریاچه میشیگان ترک کرد و با محموله ای از خز عازم نیاگارا بود. نه گریفون و نه خدمه پنج نفره دیگر هرگز دیده نشدند. اگرچه سرنوشت گریفون همچنان یک راز باقی مانده است، ناپدید شدن آن احتمالاً نتیجه اولین کشتی غرق شده در یک دریاچه بزرگ بوده است.

از آن زمان تاکنون، بیش از شش هزار کشتی، بزرگ و کوچک، در دریاچه های بزرگ به پایان غم انگیزی رسید. برای سال‌های متمادی، دریانوردان آب شور، ملوانان آب شیرین دریاچه‌های بزرگ را مسخره می‌کردند، در مقایسه با اقیانوس‌های وسیع، «گودال‌ها». اما کسانی که واقعاً روی کشتی‌های دریاچه‌های بزرگ کار می‌کردند، چیز دیگری می‌دانستند.

پهلوها و صخره‌ها، صخره‌های ناشناخته، و میله‌های شنی می‌توانند کشتی را به دام بیاندازند یا بدنه آن را بشکنند. بادهای غیرقابل پیش بینی می تواند هر لحظه یک کشتی را واژگون کند. کشتی گرفتار در طوفان فضای کمتری برای مانور نسبت به کشتی در دریا داشت. بقایای کشتی‌ها و استخوان‌های افرادی که با آن‌ها حرکت می‌کنند، کف پنج دریاچه را پر می‌کند: انتاریو، ایری، هورون،...

In 1679, a French ship called the Griffon left Green Bay on Lake Michigan, bound for Niagara with a cargo of furs. Neither the Griffon nor the five-man crew was ever seen again. Though the Griffon's fate remains a mystery, its disappearance was probably the result of the first shipwreck on a Great Lake.

Since then, more than six thousand vessels, large and small, have met tragic ends on the Great Lakes. For many years, saltwater mariners scoffed at the freshwater sailors of the Great Lakes, "puddles" compared to the vast oceans. But those who actually worked on the Great Lakes ships knew differently.

Shoals and reefs, uncharted rocks, and sandbars could snare a ship or rip open a hull. Unpredictable winds could capsize a vessel at any moment. A ship caught in a storm had much less room to maneuver than did one at sea. The wreckage of ships and the bones of the people who sail them litter the bottoms of the five lakes: Ontario, Erie, Huron,...