Shigeru Ban: Humanitarian Architecture

«معماران مسکن موقت نمی سازند زیرا ما برای مردم ممتاز بیش از حد مشغول ساخت و ساز هستیم…. من نمی گویم مخالف ساخت بناهای تاریخی هستم، اما فکر می کنم می توانیم بیشتر برای مردم کار کنیم.» - شیگرو بان، جایزه پریتزکر، 2014

در سال 1994، پس از دیدن عکس هایی از ورقه های پلاستیکی داده شده به پناهندگان رواندا برای زندگی در زیر آن، شیگرو بان به کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل رفت تا پیشنهاد دهد. ایده هایی برای پناهگاه های بهتر از آن زمان، بان به دلیل رویکردهای نوآورانه‌اش در معماری سازگار با محیط‌زیست و تعهدش به تلاش‌های بشردوستانه در پی برخی از ویران‌کننده‌ترین بلایای طبیعی و انسان‌ساز به شدت مورد توجه قرار گرفته است. مسکن موقت او از همه چیز، از کارتن های پلاستیکی آبجو گرفته تا لوله های کاغذی برای ایجاد فضاهای انعطاف پذیر خلاقانه استفاده کرده است. او با تامین مواد غیر متعارف، بازیافتی، ارزان، محلی و پایدار، اقتصادهای ویران شده را با مشارکت منابع و نیروی کار محلی تحریک می کند. این آثار از همدلی سرچشمه می‌گیرند و سرپناه و مکان‌های تجمع را بازسازی کرده‌اند، آسایش، حفاظت و وقار را به جوامع آسیب‌دیده در سراسر جهان ارائه می‌کنند.

این جلد مهم اولین مطالعه‌ای است که به مدت یک کتاب جمع‌آوری، فهرست‌نویسی و بررسی شیگرو انجام می‌شود. پاسخ های معماری بان به امداد رسانی در بلایا مقاله‌ها و بحث‌ها درباره پروژه‌های فردی، نقاشی‌هایی که در دست هنرمند است، کتاب‌های راهنمای دستورالعمل، عکس‌های متنوع و جدول زمانی و نقشه، خلاصه‌ای ضروری برای شخصی‌ترین و مرتبط‌ترین جنبه کار بان است. این کتاب کمک بزرگی به موضوعات گسترده کمک‌های بشردوستانه و راه‌حل‌های طراحی پایدار است و گواهی الهام‌بخش از فداکاری مداوم بان به سیاره ما و مردم آن ارائه می‌کند.

متولد در توکیو در سال 1957، شیگرو باندر انستیتوی معماری کالیفرنیای جنوبی تحصیل کرد و به دانشکده معماری کوپر یونیون رفت و در آنجا زیر نظر جان هیدوک تحصیل کرد. بان در 48 سالگی مدال توماس جفرسون را در سال 2005 در رشته معماری از دانشگاه ویرجینیا به دست آورد. او توسط Time در طرح آنها از مبتکران قرن بیست و یکم در زمینه معماری و طراحی مشخص شد. بان در سال 2014 جایزه معماری پریتزکر را دریافت کرد.

“Architects are not building temporary housing because we are too busy building for the privileged people…. I’m not saying I’m against building monuments, but I’m thinking we can work more for the public.” - Shigeru Ban, Pritzker Prize, 2014

In 1994, after seeing photographs of the plastic sheets given to Rwandan refugees to live under, Shigeru Ban went to the United Nations High Commissioner for Refugees to propose ideas for better shelters. Since then, Ban has been critically heralded for his innovative approaches to environmentally sound architecture and his devotion to humanitarian efforts in the wake of some of the most devastating natural and man-made disasters. His temporary housing has employed everything from plastic beer cartons to paper tubes to create ingeniously flexible spaces. By sourcing unconventional, recycled, inexpensive, local and sustainable materials, he stimulates devastated economies by involving local resources and labor. These works stem from empathy and have restored shelter and gathering places, offering comfort, protection and dignity to stricken communities around the world.

This important volume is the first book-length study to collect, catalogue and examine Shigeru Ban's architectural responses to disaster relief. Essays and discussions of individual projects, drawings in the artist's hand, instruction manuals, diverse photographs and a timeline and map make an essential compendium for the most personal and relevant aspect of Ban's work. The book is a major contribution to the broad subjects of humanitarian relief and sustainable design solutions, and provides an inspiring testament to Ban's ongoing dedication to our planet and its people.

Born in Tokyo in 1957, Shigeru Ban studied at the Southern California Institute of Architecture and went on to Cooper Union's School of Architecture where he studied under John Hejduk. At age 48, Ban won the 2005 Thomas Jefferson Medal in Architecture from the University of Virginia. He was profiled by Time in their projection of twenty-first-century innovators in the field of architecture and design. Ban was awarded the Pritzker Architecture Prize in 2014.