Shakespeare’s Brain: Reading with Cognitive Theory

در اینجا مری توماس کرین مغز را مکانی می‌داند که بدن و فرهنگ با هم تلاقی می‌کنند تا موضوع و بیان آن در زبان را شکل دهند. با در نظر گرفتن شکسپیر به عنوان مطالعه موردی خود، او شجاعانه قدرت توضیحی نظریه شناختی را نشان می دهد - نظریه ای که استدلال می کند که زبان توسط تعامل متقابل بدن و محیط، مغز و فرهنگ تولید می شود و توجه را دوباره بر نقش نویسنده در معناسازی کرین در متون شکسپیر شبکه ای از ساختارها و مقولات را آشکار می کند که از طریق آنها معنا ایجاد می شود. این رویکرد بینش تازه ای را در مورد طیف گسترده ای از نمایشنامه های او به دست می دهد، از جمله کمدی خطاها، همانطور که دوست دارید، شب دوازدهم، هملت، اندازه گیری برای اندازه گیری، و طوفان

خوانش شناختی کرین، تعاملات پیچیده عوامل فرهنگی و شناختی معنا را در متون شکسپیر نشان می دهد. او نشان می‌دهد که چگونه هر بازی بر یک کلمه یا کلماتی متمرکز می‌شود که معانی متعددی را منتقل می‌کنند (مانند \"اقدام\" \"نیشگون کردن\" \"باردار\" \"شرور و دلقک\") و هر خوشه چگونه بوده است. شکل گیری شکل گیری ایدئولوژیک مدرن اولیه. این کتاب همچنین واکنش رو به رشد نمایشنامه نویس به شرایط مادی شکل گیری سوژه در اوایل انگلستان مدرن را شرح می دهد. کرین فاش می‌کند که شکسپیر در کمدی‌های خود ابتدا فضاهای اجتماعی را که سوژه در آن شکل می‌گیرد، مانند خانه، سلسله مراتب طبقاتی و معاشقه‌های عاشقانه بررسی کرده است. نمایشنامه‌های بعدی او دغدغه‌های بیشتری را در مورد چگونگی شکل‌گیری خود در بدن نشان می‌دهد، زیرا ذهن تجسم یافته به دنبال معنا بخشیدن به محیط فیزیکی و اجتماعی خود و مذاکره با آن است.

Here Mary Thomas Crane considers the brain as a site where body and culture meet to form the subject and its expression in language. Taking Shakespeare as her case study, she boldly demonstrates the explanatory power of cognitive theory--a theory which argues that language is produced by a reciprocal interaction of body and environment, brain and culture, and which refocuses attention on the role of the author in the making of meaning. Crane reveals in Shakespeare's texts a web of structures and categories through which meaning is created. The approach yields fresh insights into a wide range of his plays, including The Comedy of Errors, As You Like It, Twelfth Night, Hamlet, Measure for Measure, and The Tempest.

Crane's cognitive reading traces the complex interactions of cultural and cognitive determinants of meaning as they play themselves out in Shakespeare's texts. She shows how each play centers on a word or words conveying multiple meanings (such as "act," "pinch," "pregnant," "villain and clown"), and how each cluster has been shaped by early modern ideological formations. The book also chronicles the playwright's developing response to the material conditions of subject formation in early modern England. Crane reveals that Shakespeare in his comedies first explored the social spaces within which the subject is formed, such as the home, class hierarchy, and romantic courtship. His later plays reveal a greater preoccupation with how the self is formed within the body, as the embodied mind seeks to make sense of and negotiate its physical and social environment.