Shakespearean tragedy: lectures on Hamlet, Othello, King Lear, Macbeth

A.C. جان بیلی در پیشگفتار خود برای این نسخه از تراژدی شکسپیر: سخنرانی‌هایی در مورد هملت، اتللو، شاه می‌نویسد، بردلی شکسپیر را برای نسل‌هایی از خوانندگان و دانش‌آموزانی که در غیر این صورت ممکن بود برایشان واقعی نمی‌شد، روی نقشه قرار داد. لیر و مکبث.

برادلی که تراژدی‌ها را به‌عنوان درام در نظر می‌گیرد، در مورد شخصیت‌های آن‌ها شگفت‌زده می‌شود، همانطور که ممکن است در مورد آدم‌ها در رمان‌ها یا زندگی فکر کند، بردلی یکی از رهایی بخش‌ترین منتقدان شکسپیر است. روش انتقادی حاد و در عین حال غیردگماتیک و تقریباً محاوره‌ای - علی‌رغم نوسانات در مد - همیشه محبوب و تأثیرگذار باقی مانده است. زیرا همانطور که جان بیلی مشاهده می‌کند، این سخنرانی‌ها حس واقعی و هیجان‌انگیزی از «تراژدی‌هایی که با زندگی در تمام زندگی‌مان می‌پیوندند» به ما می‌دهند. ؛ ما را به چشم اندازی از احتمالات هدایت می کند که در زمان به جلو و عقب کشیده می شوند و در آگاهی کامل ما از چیزها.'@HiLEARious چه، دختران ناسپاس من را لگد می زنند...

'A.C. Bradley put Shakespeare on the map for generations of readers and students for whom the plays might not otherwise have become real" at all' writes John Bayley in his foreword to this edition of Shakespearean Tragedy: Lectures on Hamlet, Othello, King Lear and Macbeth.

Approaching the tragedies as drama, wondering about their characters as he might have wondered about people in novels or in life, Bradley is one of the most liberating in the line of distinguished Shakespeare critics. His acute yet undogmatic and almost conversational critical method has—despite fluctuations in fashion—remained enduringly popular and influential. For, as John Bayley observes, these lectures give us a true and exhilarating sense of 'the tragedies joining up with life, with all our lives; leading us into a perspective of possibilities that stretch forward and back in time, and in our total awareness of things.'@HiLEARious What, my ungrateful girls are kicking me...