Shakespeare and the Question of Culture: Early Modern Literature and the Cultural Turn

دو دهه اخیر شاهد تغییر عمیقی در نحوه دریافت متون ادبی انگلستان مدرن اولیه بوده‌ایم. می توان این را حرکتی از «متن» به «فرهنگ» نامید. به طور خلاصه، منتقدان قبلی تمایل داشتند تا بر متون ادبی متمرکز شوند که به طور دقیق تصور می‌شدند: نمایشنامه‌ها، شعرها، داستان‌های منثور، مقالات. با این حال، از اواسط دهه 1980، حتی زمانی که منتقدان این کار را در کنار تحلیل متون ادبی انجام می‌دهند، به همان اندازه احتمال داشت که از «فرهنگ» انگلستان مدرن اولیه صحبت کنند. این «چرخش فرهنگی» به وضوح شیوه خواندن متون اوایل انگلستان مدرن را غنی‌تر کرده است، اما شیوه‌های بین رشته‌ای درگیر، اغلب منتقدان را به ادعاهایی در مورد مواد و در مورد «فرهنگ» که این مطالب به نظر می‌رسد واداشته است. تجسم - که بیش از آن مواد\' نمایندگی. شکسپیر و مسئله فرهنگ به موضوع اصلی «فرهنگ» در مطالعات مدرن اولیه از طریق تاریخ ادبی و نقد رشته ای می پردازد. داگلاس بروستر استدلال می‌کند که «فرهنگ» که نقدهای ادبی از طریق آثار شکسپیر و سایر نویسندگان بررسی می‌شود، عمدتاً یک فرهنگ ادبی است، و او بررسی می‌کند که این محدودیت ضروری دامنه «مطالعات فرهنگی» برای رشته‌های اولیه چه معنایی دارد. مطالعات مدرن.

The last two decades have witnessed a profound change in the way we receive the literary texts of early modern England. One could call this a move from \'text\' to \'culture\'. Put briefly, earlier critics tended to focus on literary texts, strictly conceived: plays, poems, prose fictions, essays. Since the mid-1980s, however, it has been just as likely for critics to speak of the \'culture\' of early modern England, even when they do so in conjunction with analysis of literary texts. This \'cultural turn\' has clearly enriched the way in which we read the texts of early modern England, but the interdisciplinary practices involved have frequently led critics to make claims about materials - and about the \'culture\' these materials appear to embody - that exceed those materials\' representativeness. Shakespeare and the Question of Culture addresses the central issue of \'culture\' in early modern studies through both literary history and disciplinary critique. Douglas Bruster argues that the \'culture\' literary critiques investigate through the works of Shakespeare and other writers is largely a literary culture, and he examines what this necessary limitation of the scope of \'cultural studies\' means for the discipline of early modern studies.