Sex Museums: The Politics and Performance of Display

همه موزه ها موزه های جنسی هستند. در موزه‌های جنسی، جنیفر تایبورچی نگاهی سخت به شکل‌گیری تمایلات جنسی غربی می‌اندازد - به‌ویژه نحوه شکل‌گیری دسته‌بندی‌های عادی بودن و انحراف جنسی - و می‌پرسد موزه‌ها چه نقشی در استفاده از نمایش به عنوان تکنیکی برای نظم بخشی داشته‌اند. جنسیت او استدلال می کند که اکثر نمایشگاه های موزه فرض می کنند که سفیدپوستان، دگرجنس گرایی مردسالارانه و ساختارهای سنتی صمیمیت، جنسیت و نژاد، فرهنگ جنسی ملی را برای بازدیدکنندگان خود نشان می دهند. موزه‌های جنسی تاریخچه چنین ناهمسانی را در بیشتر موزه‌ها روشن می‌کند و رویکردهای جایگزینی را برای آینده پروژه‌های نمایش عمومی پیشنهاد می‌کند، در حالی که تاکتیک‌های کیوریتوری را به خواننده ارائه می‌دهد - چیزی که او کیوراتوری عجیب و غریب می‌نامد - برای نمایش جنسیت‌های متنوع در قرن بیست و یکم.

Tyburczy موزه‌ها را مکان‌هایی برای نمایش‌های فرهنگی-جنگ نشان می‌دهد، جایی که مبارزات مدنی دراماتیک بر سر ارتباط جنسی با فضای عمومی، سلسله‌نامه‌های سلیقه و زیبایی، و نمایش هویت جنسی به صحنه می‌آیند. او با کاوش در تاریخ مصنوعات وابسته به عشق شهوانی، چگونگی رویکرد تاریخی موزه‌ها به جمع‌آوری و نمایش فرهنگ مادی جنسی را تحلیل می‌کند که معضلات پیچیده اخلاقی، سیاسی و لجستیکی را برای موزه غرب ایجاد می‌کند. موزه‌های جنسی تاریخ موزه و تلاقی‌های آن با تاریخ جنسیت را باز می‌کند تا استدلال کند که بافت موزه غربی - از آغاز تا کنون - مکان محوری در ساخت ذهنیت جنسی مدرن را نشان می‌دهد.