Severe Behavior Disorders in the Mentally Retarded: Nondrug Approaches to Treatment

به خوبی شناخته شده است که مشکلات رفتاری ویژگی بارز کودکان و بزرگسالان دارای عقب ماندگی ذهنی است. این بدان معنا نیست که همه افراد دارای عقب ماندگی ذهنی دچار اختلالات رفتاری می شوند. با این حال، اکثر مطالعات نشان می دهد که بروز اختلال عاطفی در این جمعیت چهار تا شش برابر بیشتر از موارد مشاهده شده در کودکان و بزرگسالان کم توان ذهنی مشابه است. به همان اندازه به خوبی شناخته شده است که شکل اصلی درمان برای مراجعان مبتلا به عقب ماندگی ذهنی و اختلالات رفتاری، دارودرمانی یا تجویز داروهای اصلاح کننده رفتار است. مطالعات اخیر نشان می دهد که از هر 10 فرد عقب مانده ذهنی، 6 نفر برای درمان اختلالات عاطفی یا رفتاری، دارو تجویز می کنند. متأسفانه، مطالعات بیشتر نشان می دهد که از هر 10 مشتری دریافت کننده دارو، تنها یک یا 2 نفر به عنوان "پاسخ دهنده" شناخته می شوند، به طوری که برخی از مزایای درمانی از درمان دارویی آنها حاصل می شود. همانطور که در عنوان اشاره شد، هدف اصلی این جلد بررسی رویکردهای درمان اختلالات رفتاری در افراد دارای عقب ماندگی ذهنی از دیدگاه غیر دارویی است. این امر مستلزم ارائه طیف وسیعی از مطالب در مورد درمان است: برنامه‌ریزی اصلاح رفتار پایه، راهبردهای شناختی-رفتاری، رویکردهای سازگارانه، مشاوره و روان‌درمانی، طراحی محیط‌های زندگی درمانی، مدیریت عوامل پزشکی مرتبط با بیماری‌های عاطفی، مداخله در خانواده‌ها، آموزش ویژه. معلمان آموزش و پرورش و کارکنان مراقبت مستقیم، و ارائه اطلاعات در مورد حقوق مددجو برای دریافت درمان با کمترین محدودیت و کمترین مداخله.

It is well known that behavior problems are a salient characteristic of children and adults with mental retardation. That is not to say that all persons with mental retardation experience behavior disorders; how­ ever, most studies indicate that the incidence of emotional disturbance in this population is four to six times greater than that observed in similar intellectually nonhandicapped children and adults. It is equally well known that the principal form of treatment accorded clients with mental retardation and behavior disorders is pharmacotherapy or the prescrip­ tion of behavior modifying drugs. Recent studies show that 6 out of every 10 individuals with mental retardation have been prescribed drugs as treatment for disorders of emotion or behavior. Unfortunately, further studies indicate that only one or 2 out of every 10 clients receiving medication are determined to be "responders," such that some thera­ peutic benefit is derived from their drug treatment. As noted by the title, the single major thrust of this volume is to review approaches to the treatment of behavior disorders in persons with mental retardation from a nondrug perspective. This requires the presentation of a wide range of material on treatment: basic behavior modification programming, cognitive-behavioral strategies, habilitative approaches, counseling and psychotherapy, designing therapeutic living environments, managing medical factors bearing relevance to emotional illness, intervening with families, training special education teachers and direct care staff, and supplying information on the client's rights to obtain treatment in the least restrictive and least intrusive manner.