Separate Schools: Gender, Policy, and Practice in Postwar Soviet Education

از سال 1943، میلیون ها کودک در شهرهای سراسر اتحاد جماهیر شوروی در مدارس دخترانه و پسرانه جدا شدند. دولت به دنبال تقویت نقش های جنسیتی در شرایط زمان جنگ و تقویت نظم و انضباط با جدا کردن دختران و پسران در کلاس های درس مختلف بود. برنامه شکست خورد. نظم و انضباط بیشتر در مدارس پسرانه بدتر شد، و علیرغم قصد برای حفظ آموزش برابر، مدارس دخترانه ادراک فزاینده‌ای از پایین‌تر بودن تحصیلی، به‌ویژه در دروس ریاضی و علوم را تجربه کردند. احیای آموزش مختلط در سال 1954 قدرت افکار عمومی را حتی در یک دیکتاتوری برای تأثیرگذاری بر سیاست های مدرسه نشان داد. در اولین مطالعه کامل این برنامه، یوینگ این آزمایش مقیاس بزرگ را در چرخه کامل مشورت، حمایت، اجرا، تجربه، انتقاد و در نهایت رد مدارس جداگانه بررسی می‌کند. با نگاهی به برخوردهای دانش‌آموزان در کلاس‌های درس، اهداف سیاستی رهبران کمونیست، و مخالفت فزاینده با مدارس مجزا در میان معلمان و والدین، یوینگ بینش جدیدی از دهه آخر دیکتاتوری استالین ارائه می‌کند. تحلیل تطبیقی ​​پرونده شوروی با تلاش های اخیر در ایالات متحده و جاهای دیگر سوالات مهمی را مطرح می کند. بر اساس تحقیقات گسترده ای که شامل آرشیو ازبکستان و قزاقستان می شود، مدارس جداگانه برای مورخان روسیه، علاقه مندان به آموزش تطبیقی ​​و تاریخ آموزشی، و متخصصان مطالعات جنسیتی جذاب خواهد بود.

Starting in 1943, millions of children were separated into boys' and girls' schools in cities across the Soviet Union. The government sought to reinforce gender roles in a wartime context and to strengthen discipline and order by separating boys and girls into different classrooms. The program was a failure. Discipline further deteriorated in boys' schools, and despite intentions to keep the education equal, girls' schools experienced increased perceptions of academic inferiority, particularly in the subjects of math and science. The restoration of coeducation in 1954 demonstrated the power of public opinion, even in a dictatorship, to influence school policies. In the first full-length study of the program, Ewing examines this large-scale experiment across the full cycle of deliberating, advocating, implementing, experiencing, criticizing, and finally repudiating separate schools. Looking at the encounters of pupils in classrooms, policy objectives of communist leaders, and growing opposition to separate schools among teachers and parents, Ewing provides new insights into the last decade of Stalin's dictatorship. A comparative analysis of the Soviet case with recent efforts in the United States and elsewhere raises important questions. Based on extensive research that includes the archives of Uzbekistan and Kazakhstan, Separate Schools will appeal to historians of Russia, those interested in comparative education and educational history, and specialists in gender studies.