دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Marco Aime
سری: Dialoghi sull'uomo
ISBN (شابک) : 8851134189, 9788851134181
ناشر: Utet
سال نشر: 2015
تعداد صفحات: 0
زبان: Italian
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 289 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Senza sponda. Perché l'Italia non è più una terra d'accoglienza به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب بدون ساحل چرا که ایتالیا دیگر سرزمین خوشآمدگویی نیست نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
هزاران زندگی \"بی ساحل\": آنها مهاجرانی هستند که به کشور ما پناهنده می شوند، از بمباران ها و قحطی ها، تغییر رژیم ها، جنگ های داخلی و فقر فرار می کنند، خواه نیجریه بوکوحرام باشد، لیبی در تیررس بی ثباتی سیاسی، مصر شوکه شده است. با عواقب دردناک «بهار» شکست خورده آن یا سوریه که اکنون در رحمت داعش قرار گرفته است. هزاران هستی غرق در امواج دریا یا شکسته شدن از خستگی بیابان: پناهندگانی که برای رسیدن به بخشی از جهان که آرزوی بهتر بودن را داشتند، سفر میکنند، ساحلی که باور داشتند از آنها استقبال خواهد شد. اما اینطور نمی شود. در ایتالیایی با حافظه بسیار کوتاه، که با کمال میل گذشته مهاجرت خود را فراموش می کند، به راحتی می توان پناهجویان را به عنوان بربرهای جدید شناسایی کرد که به دلیل حمله به سواحل ما برای فقیر کردن آنها، اگر نه برای غارت آنها، مقصر هستند. با این حال، دقیقاً با یادآوری ریشههایمان، واکنش متفاوتی امکانپذیر است: یادگیری استقبال انسانی از کسانی که در سواحل ایتالیا پناه میبرند، تا گرفتار آنچه پاپ فرانسیس در لامپدوزا آن را «جهانیسازی بیتفاوتی» مینامید، قرار نگیرند. و آنچه مارکو ایمه نویسنده و محقق در این جزوه چابک و تحریک آمیز پیشنهاد می کند، که به لطف ابزار انسان شناسی، نور تازه ای را بر غم انگیزترین موارد عصر ما می افکند. اگر «بیتفاوتی» به معنای انتخاب نکردن است، تنها انتخابی که ما را واقعاً انسان میسازد، این است که به آن نگاه نکنیم و در عوض خودمان را به روی دیگری، متفاوتها، و خارجیها باز کنیم. برای انجام این کار، کافی است از مردم لامپدوسا الگوبرداری کنیم: استقبال را از حرکات روزمره ساکنان جزیره که بیش از همه از فرودها عذاب میکشند، بیاموزیم، که سالها، با وجود این، تمام تلاش خود را برای کمک به کار گرفتهاند. کسانی که از راه می رسند، اغلب مسئولیت پیش فرض های ایالت را بر عهده می گیرند. با پسگفتار الساندرا بالرینی
Migliaia di vite “senza sponda”: sono quelle dei migranti che cercano rifugio nel nostro Paese, in fuga da bombardamenti e carestie, da cambi di regime, guerre intestine e povertà, che si tratti della Nigeria di Boko Haram, della Libia in preda all'instabilità politica, dell'Egitto sconvolto dalle conseguenze dolorose della sua “primavera” mancata o della Siria ora in balia dell'Isis. Migliaia di esistenze travolte dalle onde del mare o spezzate dalla fatica del deserto: profughi in viaggio per raggiungere una parte del mondo che sognavano migliore, una sponda dove credevano di essere accolti. Ma così non accade. In un'Italia dalla memoria troppo corta, che volentieri dimentica il suo stesso passato di migrazione, è facile identificare nei profughi dei nuovi barbari, colpevoli di invadere le nostre coste per impoverirle, se non per depredarle. Una reazione diversa è possibile, però, proprio ricordando le nostre radici: imparando ad accogliere umanamente chi cerca rifugio sulle sponde italiane, per non cadere in quella che papa Francesco a Lampedusa ha chiamato “globalizzazione dell'indifferenza”. È ciò che propone lo scrittore e studioso Marco Aime in questo pamphlet, agile e provocatorio, che getta una luce nuova sui casi più tragici della nostra attualità grazie agli strumenti dell'antropologia. Se “indifferenza” significa scegliere di non scegliere, l'unica scelta che ci rende davvero umani è la decisione di non voltare lo sguardo e aprirci invece all'altro, al diverso, allo straniero. Per farlo, è sufficiente seguire l'esempio della gente di Lampedusa: imparare l'accoglienza dai gesti quotidiani degli abitanti dell'isola più tormentata dagli sbarchi, che, da anni, nonostante questo si prodiga per aiutare chi arriva, spesso facendosi carico delle inadempienze dello Stato. Con la postfazione di Alessandra Ballerini