دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Bertoni. Claudio
سری:
ISBN (شابک) : 9789569131998
ناشر: Editorial Alquimia
سال نشر: 2015
تعداد صفحات: 0
زبان: Spanish
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 987 کیلوبایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب نشستن در ناودان /: شعر شیلی، شعر شیلی
در صورت تبدیل فایل کتاب Sentado en la cuneta / به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب نشستن در ناودان / نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
«نامهای در خندق نشسته» را میخوانم و آهنگش در من میماند، غم مشترک و وصف ناپذیرش در عین حال، که مرا تسکین میدهد و فرسوده میکند، که کینه و عشق است، فراموشی و اصرار است، بیماری و نشاط. ، دعوی و التماس که غیبت است و حضور دوستان و آشنایان و زنان است. مهمتر از همه: زنان. به خصوص از زنی که ما را نابود می کند. از تخریبی که خودمان انجام می دهیم. و اگر این را می گویم به این دلیل نیست که معتقدم هر دو متن بر اساس دوگانگی ساخته شده اند. در واقع، دقیقاً برعکس است: مخالفتها محقق نمیشوند، زیرا همه چیز به یک اندازه مهم است. هم غیبت و هم حضور. هم همذات پنداری با کسی که رنج می کشد و هم کدورت آن که ما را از هم جدا می کند و در آن جدایی، گرسنگی ایجاد می کند که گریزان را ایجاد می کند. زیرا فقط این نیست که همه چیز به یک اندازه مهم است. این است که همه چیز با همه چیز تغذیه می شود، تأیید می شود، خلع سلاح می شود، به قول کلودیو برتونی تجزیه ناپذیر می شود. و شاید گفتن «کلمات» برای متنی که ناگفتنی ها را بازی می کند بسیار ملموس و قطعی به نظر می رسد. آرزو چگونه حساب می شود؟ مانند؟ چگونه وقتی همیشه خواستن ما را محکوم به ناگفتنی می کند؟ ما را محکوم می کند به غرولندی ابدی، در لکنتی که قوت این متون است - که زندگی هم هستند - و ما را تغذیه می کنند و ما را می جوند و ما را می بلعند.
Leo "Sentado en la cuneta una carta" y se queda en mí su ritmo, su tristeza compartida e inefable a la vez, que me alivia y corroe, que es rencor y es amor, olvido e insistencia, que es enfermedad y vigor, reclamo y súplica, que es ausencia y es presencia de los amigos, de los conocidos, de las mujeres. Sobre todo eso: las mujeres. En especial de una mujer que nos destruye. De la destrucción que nos ejercemos nosotros mismos. Y si digo esto no es porque crea que ambos textos se construyen en base a dicotomías. Es, en realidad, justo lo contrario: las oposiciones no se concretan porque todo es igualmente importante. Tanto la ausencia como la presencia. Tanto la identificación con quien padece como su opacidad que nos separa y, en esa separación, produce el hambre que genera lo inasible. Portque no es solo que todo sea igualmente importante. Es que todo se alimenta con todo, se afirma, se desarma, se hace indivisible en las palabras de Claudio Bertoni. Y tal vez decir "las palabras" suena demasiado concreto, definitivo para un texto que se juega en lo indecible. ¿Cómo se cuenta el deseo? ¿Cómo? ¿Cómo, cuando estar siempre deseando nos condena a lo indecible? Nos concena a estar en un eterno balbuceo, en un tartamudeo que es la fuerza de estos textos -que son la vida, también- y que nos nutren y nos roen y nos tragan