Sensory Disorders of the Bladder and Urethra

انتظار دیدن و مدیریت بیمارانی که از اختلالات حسی دستگاه ادراری رنج می‌برند، برای اورولوژیست ناراحتی و پیش‌بینی ایجاد می‌کند. این ناشی از تجربه او از زمانی است که این بیماران در مرحله مصاحبه اولیه و متعاقباً در طول مشاوره های متعدد در دوره های چند ماهه و چند ساله می گذرانند. این و پاسخ تا حد زیادی رضایت بخش به اشکال مختلف درمان در گذشته دلیل کافی برای این تلاش جسورانه برای تعریف عینی اختلالات ذهنی بدنام سیستیت بینابینی، سندرم مجرای ادرار و پروستاتودینیا است. در نگارش این کتاب، هدف اصلی نویسندگان این بوده است که این سه نهاد را به طور مختصر تعریف کنند و روش‌های تحقیقی را که برای ایجاد تشخیص در هر مورد مورد نیاز است، شرح دهند. اهمیت این امر را نمی توان بیش از حد برآورد کرد، زیرا وقتی برچسب یکی از این شرایط به بیمار چسبانده می شود، بررسی عینی بیشتر مورد به خطر می افتد. انتساب تصادفی این تشخیص‌های حسی به موارد نامناسب قبلاً به عنوان آگاهی بالینی کسل‌کننده و منجر به نظارت بر بیماری پیشرونده و عواقب گاه قابل اجتناب آن ثبت شده است.

The anticipation of seeing and having to manage patients suffering from sensory disorders of the urinary tract brings dismay and foreboding to the urologist. This stems from his experience of the time that these patients take up, both at the stage of initial interview and subsequently during numerous consultations over periods of months and years. This and the largely unsatisfactory response to various forms of therapy in the past are reason enough for this bold attempt to define with objectivity the notoriously subjective disorders of interstitial cystitis, urethral syndrome and prostatodynia. In writing this book the principal aim of the authors has been to define these three entities concisely and to describe the investiga­ tional methods which are required to establish the diagnosis in each case. The importance of this cannot be overestimated since, when the label of one or other of these conditions is attached to a patient, further objective consideration of the case is-endangered. The casual attribution of these sensory diagnoses to inappropriate cases is already on record as having dulled clinical awareness and led to oversight of progressive disease and its sometimes avoidable conse­ quences.