Sensory Biology of Aquatic Animals

این جلد مجموعه‌ای از فصول دعوت‌شده را بر اساس ارائه‌های ارائه شده در کنفرانس بین‌المللی زیست‌شناسی حسی حیوانات آبزی تشکیل می‌دهد که در 24 تا 28 ژوئن 1985 در آزمایشگاه دریایی موت در ساراسوتا، فلوریدا برگزار شد. هدف فوری این کنفرانس ایجاد جرقه تبادل ایده‌ها، مفاهیم و تکنیک‌ها در میان محققینی بود که به روش‌های حسی متفاوتی که توسط طیف گسترده‌ای از گونه‌های جانوری در استخراج اطلاعات از محیط آبی به کار می‌رفتند، توجه داشتند. بر حسب ضرورت، بیشتر محققان زیست‌شناسی حسی متخصص در یک سیستم حسی هستند: روش‌های مختلف محرک به روش‌های مختلف کنترل محرک و به طور کلی مدل‌های حیوانی متفاوتی نیاز دارند. با این حال، واضح است که همه سیستم‌های حسی دارای اصول مشترک هستند، مانند فیلتر کردن محرک توسط ساختارهای محیطی، تنظیم سلول‌های گیرنده، نسبت سیگنال به نویز، سازگاری و عدم انطباق، و محدوده دینامیکی مؤثر. ویژگی های دیگر، مانند کنترل عصبی هورمونی و وابران، سازماندهی مجدد شبانه روزی، و بازیافت گیرنده در برخی معانی شناخته شده است و نه در برخی دیگر. این کنفرانس باعث افزایش آگاهی از اکتشافات جدید در سایر سیستم‌های حسی شد که به طور مؤثر نگاه تازه‌ای را از سوی شرکت‌کنندگان مختلف در حوزه تخصصی خود الهام بخشید تا ببینند آیا اصول مشابهی اعمال می‌شوند یا خیر. این الهام نه تنها در مسائل نظری، بلکه به همان اندازه در تکنیک ها و روش های رویکرد یافت می شد. نزدیک‌بینی تخصص حسی با نشان دادن محدودیت‌های اندام‌های حسی فردی و ادغام آن‌ها در هر ارگانیسم به روشی غیرمنتظره شکسته شد. به عنوان مثال، مطالعه بینایی، به طور کلی یک حیوان بینایی را به عنوان مدل انتخاب می کند.

This volume constitutes a series of invited chapters based on presentations given at an International Conference on the Sensory Biology of Aquatic Animals held June 24-28, 1985 at the Mote Marine Laboratory in Sarasota, Florida. The immediate purpose of the conference was to spark an exchange of ideas, concepts, and techniques among investigators concerned with the different sensory modalities employed by a wide variety of animal species in extracting information from the aquatic environment. By necessity, most investigators of sensory biology are specialists in one sensory system: different stimulus modalities require different methods of stimulus control and, generally, different animal models. Yet, it is clear that all sensory systems have principles in common, such as stimulus filtering by peripheral structures, tuning of receptor cells, signal-to-noise ratios, adaption and disadaptation, and effective dynamic range. Other features, such as hormonal and efferent neural control, circadian reorganization, and receptor recycling are known in some and not in other senses. The conference afforded an increased awareness of new discoveries in other sensory systems that has effectively inspired a fresh look by the various participants at their own area of specialization to see whether or not similar principles apply. This inspiration was found not only in theoretical issues, but equally in techniques and methods of approach. The myopy of sensory specialization was broken in one unexpected way by showing limitations of individual sense organs and their integration within each organism. For instance, studying vision, one generally chooses a visual animal as a model.