Sensible ecstasy : mysticism, sexual difference, and the demands of history

خلسه معقول به بررسی جذب اشکال افراطی عرفان در میان روشنفکران فرانسوی قرن بیستم می پردازد و کارهایی را که شخصیت عارف برای این متفکران انجام می دهد را نشان می دهد. امی هالیوود با توجه ویژه به ژرژ باتای، سیمون دوبوار، ژاک لاکان و لوس ایریگاری می پرسد که چرا روشنفکران قاطعانه سکولار و حتی ضد مسیحیت به سمت اشکال عاطفی، بدنی و به طور گسترده تحقیر شده از عرفان کشیده می شوند.

هالیوود آشکار می کند که آنچه برای این متفکران خاص است توجه آنها به اشکال عرفان مرتبط با زنان است. آنها عرفانی مانند آنجلا از فولیگنو، هادویچ و ترزا آویلا را نه از نظر احساسی افراطی یا گریزان، بلکه در توانایی آنها برای اندیشیدن خارج از مخالفت های محدود کننده ای که همچنان درک ما از ذهنیت، بدن و تفاوت های جنسی را تحت تأثیر قرار می دهد، منحصر به فرد می دانند. . عارفانی از این قبیل، مانند فرزندان قرن بیستم خود، شکاف بین عمل و تفکر، عاطفه و عقل، و جسم و روح را پر می کنند و راه های جدیدی برای تفکر در مورد زبان و محدودیت های بازنمایی ارائه می دهند.