Sense and Senility: The Neuropathology of the Aged Human Brain

تنها دو چیز در زندگی قطعی است، یکی این که همه ما ناگزیر از بزرگ شدن Obly خواهیم بود، دیگری این که در یک نقطه از این فرآیند یا در پایان این فرآیند خواهیم مرد. ذاتاً با گذشت زمان، یکپارچگی ساختاری و عملکردی بدن ما بدتر می شود، این پیشرفت به حدی است که یک یا چند سیستم اندام در نهایت با ادامه سلامت و رفاه فرد شروع به از کار می‌کنند. در معرض تهدید قرار گرفتن کمبودهای مرتبط با سن در سیستم‌های اسکلتی- عضلانی، قلبی عروقی یا غدد درون ریز که باعث آرتریت، فشار خون بالا، سکته مغزی یا دیابت می‌شود، در جمعیت سالخورده ما بسیار آشکار است، اما نارسایی‌های داخلی در عملکرد سیستم عصبی باعث ایجاد مشکلات رایج و اغلب غیرقابل درمان می‌شود. مشکلات حافظه و عقل یا حرکتی که پزشکان را با آن مواجه کرده و ناامید می کند. شاید مهم ترین عاملی که می تواند نتیجه مطالعات تحقیقاتی را برای بررسی تأثیر گذشت زمان (به عنوان مثال "فرایند پیری") بر عملکرد سیستم عصبی یا در واقع هر سیستم اندام دیگری تعیین کند، انتخاب است. از موضوعات مناسب یا نماینده برای تحقیق. قلب این مشکل در تعریف چیزی است که ممکن است به عنوان پیری «طبیعی» در نظر گرفته شود که متمایز از بیماری مرتبط با سن است. تنظیم "پست های هدف عادی" همچنان به 1 موضوع بحث قابل توجهی است.

nly two things are certain in life, one is that all of us will inevita­ Obly grow older, the other is that at some point during or at the end of this process we shall die. Inherent to the passage of time is a deterio­ ration in the structural and functional integrity of our bodies, this pro­ gressing to such an extent that one or more organ systems will eventu­ ally begin to fail with the continued health and well-being of the individual coming under threat. Age-associated deficiencies in the musculo-skeletal, cardiovascular, or endocrine systems producing arthri­ tis, hypertension, stroke or diabetes are all too apparent in our elderly population yet internally caused failures in the function of the nervous system provide the common, and mostly intractable, problems of memory and intellect or locomotion that face and frustrate clinicians. Perhaps the most important factor which can decide the outcome of research studies professing to examine the effects of the passage of time (i. e. the 'process of aging') on the function of the nervous system, or indeed any other organ system, is the selection of appropriate or repre­ sentative subjects for investigation. The heart of this problem lies in defining what might be considered as 'normal' aging as distinct from age-associated disease; setting the 'goal posts of normality' continues to 1 be a matter of considerable debate.