دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Dana F. Sutton
سری: Mnemosyne Supplements 96
ISBN (شابک) : 9004079289, 9789004079281
ناشر: Brill
سال نشر: 1986
تعداد صفحات: [80]
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 1 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Seneca on the Stage به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب سنکا روی صحنه نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
در غیاب جهتهای صحنهای که معادلهای مدرن خود به کار میرفتند، نمایشنامهنویسان باستانی مجبور بودند اطلاعاتی را در متون خود «رمزگذاری» کنند که میتوان آنها را بهعنوان جهتهای صحنه ضمنی توصیف کرد. وجود چنین اطلاعاتی است که به «نقد تولید» مدرن اجازه میدهد تا مشخص کند نمایشهای باستانی چگونه به صحنه میرفتند. از اوایل قرن نوزدهم، این بحث وجود داشت که آیا تراژدی های سنکا برای تولید صحنه نوشته شده یا نه. متون دراماتیک سنکا حاوی مطالبی است که دقیقاً شبیه جهتهای صحنه ضمنی موجود در سایر درامهای باستانی است، و وقتی نمایشنامههای او در معرض نقد تولید قرار میگیرند، مشخص میشود که آنها حس دراماتورژیک صدا را ایجاد میکنند. همچنین، سنکا از همان قراردادهای نمایشی مصنوعی و گاهی غیرمنطقی استفاده می کند که توسط نمایشنامه نویسان باستانی دیگر استفاده می شد، واقعیتی که اغلب توسط کسانی که استدلال می کنند که سنکا نمایشنامه می نوشت فقط برای خواندن یا بازخوانی نادیده گرفته می شد. شواهد درونی نمایشنامهها این ایده را که نمایشنامههای او با در نظر گرفتن صحنه نوشته شدهاند، پشتیبانی میکند، و کمی در تضاد است.
In the absence of the stage directions employed by their modern equivalents, ancient playwrights were obliged to ''encode'' information into their texts that can be described as implicit stage directions. It is the presence of such information that permits modern ''production criticism, '' intended to determine how ancient plays were meant to be staged. Since the early nineteenth century, it has been debated whether Seneca's tragedies were or were not written for stage production. Seneca's dramatic texts contain material that looks precisely like the implicit stage directions found in all other ancient drama, and when his plays are subjected to production criticism, it emerges that they make sound dramaturgic sense. Also, Seneca avails himself of the same artificial and sometimes irrational dramatic conventions used by other ancient playwrights, a fact often ignored by those who argue that Seneca was only writing plays for reading or recitation. The internal evidence of the plays offers much to support, and little to contradict, the idea that his plays were written with the stage in mind