دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Gregory A. Staley
سری:
ISBN (شابک) : 0195387430, 9780195387438
ناشر: Oxford University Press, USA
سال نشر: 2009
تعداد صفحات: 200
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 1 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Seneca and the Idea of Tragedy به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب سنکا و ایده تراژدی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
تراژدی هم به عنوان یک ژانر ادبی و هم به عنوان دیدگاهی به زندگی، از همان ابتدا به گفتگوی میان شعر و فلسفه دامن زد. افلاطون معروف است که تراژدی نویسان را از جامعه ایده آل خود منع کرد زیرا معتقد بود که بازنمایی آنها از رفتار شریرانه می تواند ذهن ها را تغییر دهد. ارسطو در صدد پاسخ به ایرادات افلاطون برآمد و استدلال کرد که داستان تصویری وفادار از حقیقت ارائه می دهد و سلامت عاطفی را از طریق مکانیسم کاتارسیس ارتقا می دهد. تعریف ارسطو از تراژدی در واقع بیشترین تأثیر خود را نه بر خود تراژدی یونان، بلکه بر ادبیات لاتین متأخر داشت که با تراژدیهای سنکا شاعر رومی و فیلسوف رواقی آغاز شد (4 قبل از میلاد - 65 پس از میلاد). با این حال، دانش پژوهی در پنجاه سال گذشته به طور فزاینده ای به دنبال شناسایی شعری افلاطونی در نوشته های منثور سنکا بوده است که با تراژدی مخالف است و بنابراین ممکن است توضیح دهد که چرا نمایشنامه های سنکا غالباً شکست رواقی را نشان می دهد. همانطور که گریگوری استالی در این کتاب استدلال می کند، وقتی تراژدی سنکا نتواند فضیلت را به نمایش بگذارد، باید در این مورد نه شکست رواقی گرایی، بلکه تصور رواقی از تراژدی را به عنوان وسیله ای مناسب برای تصویربرداری از دنیای آشنای سنکا از دیوانگان و احمق ها ببینیم. تراژدی سنکا برداشت ارسطو از ژانر را به عنوان تصویری واضح از حقیقت به نمایش می گذارد و تراژدی را به عنوان مکانی طبیعی برای کشف روح انسان در نظر می گیرد. خوانش استالی از نمایشنامههای سنکا بر اساس پژوهشهای رایج درباره رواقیگرایی و همچنین از نوشتههای نویسندگان دوره رنسانس مانند سر فیلیپ سیدنی است که از سنکا کلمه «ایده» را به عاریت گرفته است تا آنچه را که اکنون به عنوان «نظریه» مینامیم. از تراژدی سنکا و ایده تراژدی به طور گسترده برای دانشجویان و محققان کلاسیک، فلسفه باستان، و ادبیات انگلیسی جذاب خواهد بود.
As both a literary genre and a view of life, tragedy has from the very beginning spurred a dialogue between poetry and philosophy. Plato famously banned tragedians from his ideal community because he believed that their representations of vicious behavior could deform minds. Aristotle set out to answer Plato's objections, arguing that fiction offers a faithful image of the truth and that it promotes emotional health through the mechanism of catharsis. Aristotle's definition of tragedy actually had its greatest impact not on Greek tragedy itself but on later Latin literature, beginning with the tragedies of the Roman poet and Stoic philosopher Seneca (4 BC - AD 65). Scholarship over the last fifty years, however, has increasingly sought to identify in Seneca's prose writings a Platonic poetics which is antagonistic toward tragedy and which might therefore explain why Seneca's plays seem so often to present the failure of Stoicism. As Gregory Staley argues in this book, when Senecan tragedy fails to stage virtue we should see in this not the failure of Stoicism but a Stoic conception of tragedy as the right vehicle for imaging Seneca's familiar world of madmen and fools. Senecan tragedy enacts Aristotle's conception of the genre as a vivid image of the truth and treats tragedy as a natural venue in which to explore the human soul. Staley's reading of Seneca's plays draws on current scholarship about Stoicism as well as on the writings of Renaissance authors like Sir Philip Sidney, who borrowed from Seneca the word ''idea'' to designate what we would now label as a ''theory'' of tragedy. Seneca and the Idea of Tragedy will appeal broadly to students and scholars of classics, ancient philosophy, and English literature.