Semiotics of Animals in Culture: Zoosemiotics 2.0

قرار دادن حیوانات در قلمرو طبیعت، به معنای وارد کردن آنها در میان مفاصل فرهنگ و امور اجتماعی است. نشانه شناسی هرگز از این شکاف پرهیز نکرده است و از همان ابتدا به دنبال توصیه قدیمی مونتنی به مشکل زبان حیوانات پرداخته است: این نیست که حیوانات صحبت نمی کنند، این ما هستیم که آنها را نمی فهمیم.

تحقیقات اخیر در زمینه انسان شناسی طبیعت و جامعه شناسی علوم و فنون این امکان را فراهم می کند که به گونه ای متفاوت به موضوع زئوسمیوتیک فکر کنیم. به‌جای پیوند ساختارهای زبانی – حرکات، LIS و غیره – برای مطالعه نشانه‌شناختی اشکال معنای انسانی و اجتماعی، بهتر به نظر می‌رسد که به گفتمان آن‌ها نگاهی بیندازیم، و به این ترتیب، تعاملات واقعی، ارتباطی و علمی همچنین عملی و کاربردی، بین انسان و غیر انسان. هدف این کتاب بررسی دقیق این فرضیه است که در اینجا با نام Zoosemiotics 2.0 شناخته می‌شود و در چندین جبهه و سطوح کار می‌کند:

· انسان‌شناسی

· زبان‌های تصویر و بازنمایی‌های بصری، از تاریخ هنر. به سینما

· رسانه های قدیمی و جدید. از ادبیات تا کمیک، از کارتون تا مستند تلویزیونی، اما همچنین تبلیغات، موسیقی، وب و شبکه های اجتماعی. همه آن محصولات فرهنگی که از نقش انسان و غیرانسان در جامعه صحبت می کنند، به طور ضمنی نوعی بیان چنین رابطه ای را پیشنهاد می کنند (و به نوعی تحمیل می کنند).

· آداب و رسوم غذا و تغذیه

· جنبش های حیوانات، گیاهخواری و وگان

· فلسفه: متافیزیک، اخلاق، زیبایی شناسی

To place animals within the realm of nature, means inserting them among the articulations of culture and the social. Semiotics has never avoided this chiasmus, choosing to deal from the outset with the problem of the languages of animals following the old admonition of Montaigne: it is not that animals do not talk, it is us who do not understand them.

Recent research in the field of the anthropology of nature and sociology of sciences and techniques allow to think about the Zoosemiotic issue in a different way. Instead of transplanting the language structures – gestures, LIS, etc. – for a semiotic study of the forms of the human and social meaning, it seems more apt to look at their discourse, and as such, the actual interactions, communicative and scientific as well as practical and functional, between humans and non-humans. This book aims to investigate precisely this hypothesis, known here as Zoosemiotics 2.0, working on several fronts and levels:

· Anthropology

· Languages of the image and visual representations, from art history to cinema

· Old and new media. From literature to comics, from cartoons to TV documentaries but also advertising, music, Web and social networks. All those cultural products that talk about the role of human and non-human in society implicitly proposing (and in some way imposing) a form of articulation of such a relationship.

· Food and feeding rites

· Animalist, vegetarian and vegan movements

· Philosophy: metaphysics, ethics, aesthetics