Self-Tracking: Vermessungspraktiken im Kontext von Quantified Self und Diabetes

در جریان دیجیتالی شدن، اراده مستندسازی رویدادهای روزمره نه تنها در قالب کلمات، بلکه در قالب اعداد نیز به سرعت در حال گسترش است. در این مطالعه، لیزا ویدمن به‌اصطلاح خود ردیابی را به‌عنوان روشی که از نظر پزشکی نشان داده می‌شود و به‌عنوان تمرین «خود آغاز شده» در زمینه دیابت و خود کمی‌سازی‌شده تحلیل می‌کند. شیوه های نقشه برداری به صورت تجربی به عنوان تمرین روزمره، مرتبط با خود و تجسم یافته مورد بررسی قرار می گیرند. بحث این است که چگونه ردیابی خود به زندگی روزمره ترجمه می شود و در تعامل با بازیگران فنی و مادی در اجرای (ناپایدار) معنادار می شود.

Rasant verbreitet sich im Zuge der Digitalisierung der Wille, alltägliches Geschehen nicht nur im Spektrum der Worte, sondern in Form von Zahlen zu dokumentieren. Im Kontext von Diabetes und Quantified Self analysiert Lisa Wiedemann in dieser Studie das sogenannte Self-Tracking als medizinisch indizierte und als „selbstinitiierte“ Praxis. Dabei werden die Vermessungspraktiken empirisch als veralltäglichte, selbstbezogene und verkörperte Praxis in den Blick genommen. Zur Diskussion steht, wie Self-Tracking in den Alltag übersetzt und in Interaktivität mit technisch-materiellen Akteuren im (in)stabilen Vollzug bedeutsam gemacht wird.