Self-Disclosure in the Therapeutic Relationship

ویراستاران جلد حاضر همچنین مفتخر به همکاری در کتاب قبلی، صمیمیت، که توسط Plenum Press نیز منتشر شده بود، بودند. در مقدمه آن جلد، اهمیت و ماهیت صمیمیت و محوریت آن را در حوزه روابط انسانی شرح دادیم. پس از خواندن مطالب مربوط به آن جلد، تعدادی از مسائل پدیدار شد و برای توضیح بیشتر تحت فشار قرار گرفت. این سؤالات مربوط به ماهیت و پارامترهای صمیمیت بود. گسترش طبیعی این نگرانی‌ها را می‌توان در کار کنونی، خودافشایی در رابطه درمانی یافت. ویراستاران، پس از بررسی دقیق ادبیات نظری، فلسفی و فنی، تحت تأثیر رابطه بین صمیمیت و خودافشایی مناسب قرار می گیرند. در این زمینه، خودافشایی به آن دسته از رفتارهایی اطلاق می شود که به خود اجازه می دهد به اندازه کافی آشکار شود تا برای یک رابطه صمیمی در دسترس قرار گیرد. لونسون از روان درمانی به عنوان راز زدایی از تجربه یاد می کند که در آن صمیمیت در زمانی پدیدار می شود که هوشیاری بین فردی از طریق افزایش احساس امنیت کاهش می یابد. تجربه بین فردی را می توان با افشاگری، علنی بودن و ارتباط واقعی، ابهام زدایی و سم زدایی کرد. این یک روند آسان نیست. قبل از اینکه شخص بتواند باز باشد، تماس برقرار کند یا با اصالت تماس برقرار کند، باید در دسترس خود باشد. این به معنای برقراری تماس و پذیرفتن قسمت های تاریک، ترسناک و ده ناحیه دست نخورده درون فرد است که اغلب حتی از خود او نیز پنهان است. روند درمان آن مناطق را قادر می سازد تا هوشیاری به دست آورند، تحمل شوند و با دیگران قابل اعتماد به اشتراک گذاشته شوند.

The editors of the present volume were also privileged to collaborate on an earlier book, Intimacy, also published by Plenum Press. In our pref­ ace to that volume, we described the importance and essence of inti­ macy and its centrality in the domain of human relationships. After reading the contributions to that volume, a number of issues emerged and pressed for elaboration. These questions concerned the nature and parameters of intimacy. The natural extension of these con­ cerns can be found in the current work, Self-Disclosure in the Therapeutic Relationship. The editors, after careful consideration of the theoretical, philo­ sophical, and technical literature, are impressed by the relationship between intimacy and appropriate self-disclosure. Self-disclosure, in this context, refers to those behaviors that allow oneself to be suffi­ ciently revealing so as to become available for an intimate relationship. Levenson has referred to psychotherapy as the demystification of expe­ rience wherein intimacy emerges during the time that interpersonal vigilance diminishes through growing feelings of safety. Interpersonal experience can be demystified and detoxified by disclosure, openness, and authentic relatedness. This is not an easy process. Before one can be open, make contact, or reach out with authenticity, one must be available to oneself. This means making contact with-and accepting-the dark, fearful, and of­ ten untouched areas within the person that are often hidden even from oneself. The process of therapy enables those areas to gain conscious­ ness, be tolerated, and be shared with trusted others.