Selected Scientific Papers of Alfred Landé

فیزیکدانان نظری در سرتاسر جهان با محاسبات مشهور لندی از ضریب g یا ضریب شکاف یا به طور دقیق تر، فاکتور توژیریک مغناطیسی آشنا هستند. به‌اصطلاح اثر غیرعادی زیمن، برخی از برجسته‌ترین فیزیک‌دانان آن زمان، مانند بور، سامرفلد، پائولی و دیگران را، اگر نگوییم آزاردهنده، مجذوب کرده بود. لنده دریافت که این اثر سرکش از ساختار خطوط چندگانه جدایی ناپذیر است - پیشرفتی در درک که او در سال 1922 در سن سی و چهار سالگی به آن دست یافت. در همان سال بود که لنده قانون فاصله برای جداسازی سطوح فرعی چندگانه را کشف کرد، نتیجه قابل توجهی که در تمام موارد جفت شدن راسل-ساندرز وجود دارد و تحلیل تجربی چندگانه های طیفی را نسبتاً آسان می کند. در دهه بیست، لنده با استفاده از رویکرد تا حدودی باطنی Caratheodory به عنوان مفهوم راهنما، موفق شد برخی از مفاهیم اصلی ترمودینامیک بدیهی را بسازد. رساله جامع او که در Handbuch der Physik منتشر شده است، که چندین ایده بدیع را نشان می دهد، به یک کتاب کلاسیک تبدیل شده است. لنده، شاگرد سامرفلد، اگرچه هرگز شاگرد واقعی نبود، دو تک نگاری در مورد مکانیک کوانتومی منتشر کرد که به دلیل محتوا و توضیح قابل توجه است. در این رابطه شاید بد نباشد تاکید کنیم که لنده برای سال‌ها مشترک تفسیر کپنهاگ (با نام اشتباه) شده بود.

Theoretical physicists allover the world are acquainted with Lande's celebrated computation of the g factor or splitting factor or, more precisely, the magne­ togyric factor. The so-called anomalous Zeeman effect had intrigued, if not vexed, some of the most distinguished physicists of that time, such as Bohr, Sommerfeld, Pauli, and others. Lande realized that this recalcitrant effect was inseparable from the multiplet line structure - a breakthrough in understanding which he achieved in 1922 at the age of thirty four. It was in the same year that Lande discovered the interval rule for the separation of multiplet sublevels, a significant result that holds in all cases of Russell-Saunders coupling and renders comparatively easy the empirical analysis of spectral multiplets. In the twenties, Lande succeeded in constructing some original concepts of axiomatic thermodynamics by employing Caratheodory's somewhat esoteric approach as his guiding concept. Published in the Handbuch der Physik, his comprehensive treatise, evincing several novel ideas, has become a classic. Lande, Sommerfeld's student though never a true disciple, published two monographs on quantum mechanics that are remarkable for their content and exposition. In this connection it may be apposite to stress that Lande had sub­ scribed for many years to the (infelicitously named) Copenhagen interpretation.