مشخصات کتاب

Selected Medieval and Religious Themes in the Works of C. S. Lewis and J. R. R. Tolkien

ویرایش:  
نویسندگان: Andrzej Wicher  
سری:  
ISBN (شابک) : 978–83–60655– 
ناشر: Łódzkie Towarzystwo Naukowe 
سال نشر: 2013 
تعداد صفحات: 321 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 2 Mb 

در صورت تبدیل فایل کتاب Selected Medieval and Religious Themes in the Works of C. S. Lewis and J. R. R. Tolkien به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب مضامین منتخب قرون وسطایی و مذهبی در آثار سی. اس. لوئیس و جی آر آر تالکین نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.

توضیحاتی در مورد کتاب مضامین منتخب قرون وسطایی و مذهبی در آثار سی. اس. لوئیس و جی آر آر تالکین

شاید بی اهمیت باشد که بگوییم شخصیت ها و آثار J.R.R. تالکین و سی اس لوئیس احساسات نسبتاً شدیدی را در بینندگان برمی انگیزند. گاهی اوقات این احساسات تحسین و شیفتگی عمیق است، و گاهی اوقات، هرچند بسیار کمتر، احساساتی از انزجار یا حتی تحقیر است. با این حال، به راحتی می توان فهمید که گاهی اوقات آنها به سختی هیچ احساسی را تحریک می کنند زیرا مطمئناً این درست نیست که باید نسبت به این دو نویسنده مشهور و محبوب، اما به سختی «متعارف» انگلیسی احساس شد که اتفاقاً با هم دوست بودند و بسیاری از تجربیات زندگی مشترک خود را به اشتراک گذاشته اند. به عنوان نویسنده، هر دوی آنها را می توان به عنوان ارائه دهندگان محصولات خاص توصیف کرد که برای علاقه مندان به ادبیات فانتزی و به ویژه در مورد سی اس لوئیس، برای مسیحیان، به ویژه مسیحیان متعهد، جالب است. این دومی‌ها زمانی اکثریت مصرف‌کنندگان غربی فرهنگ بودند، اما در زمان تالکین و لوئیس، حداقل در بریتانیا و در بسیاری از جاهای دیگر در غرب، به چیزی شبیه یک اقلیت جنگ‌زده تبدیل شدند. در آن زمان، اکثریت جمعیت را افرادی تشکیل می‌دادند که تقریباً هیچ دینی نداشتند، یا مسیحیان ولرم. اگر بخواهیم از خود بپرسیم که چرا تالکین و لوئیس، گهگاهی تا این حد مورد بیزاری و طرد شدن قرار می گیرند، ممکن است به پاسخ های نسبتاً واضحی برسیم. آنها مطمئناً عمیقاً کهنه یا حتی ارتجاعی دیده می شوند، زیرا به سختی به عصر مدرنیسم قرن بیستم (یا پست مدرنیسم) تعلق دارند که به نظر می رسد صرفاً با یک تصادف زمانی مرتبط با آن هستند. در واقع، هر دو مشتاق دوره‌های بسیار دور بودند، و از تمدن صنعتی و فناوری مدرن به شدت متنفر بودند. از سوی دیگر، ممکن است گاهی اوقات تالکین و لوئیس هر دو در میزان محافظه کاری خود اغراق کنند، در حالی که آگاه بودند که این مانور ممکن است برای آنها از نظر حمایت مردمی هزینه زیادی داشته باشد. لوئیس در یکی از مشهورترین متون خود، سخنرانی به نام De Descriptione Temporum، در مورد تجربه عالی برای یک دیرینه شناس که با یک دایناسور زنده ملاقات می کرد، یا برای یک دانش آموز درام کلاسیک یونانی که با یک آتنی زنده از جهان آشنا می شد، صحبت می کند. دوران سوفوکل نکته این است که او خود را یک «مرد غربی قدیمی» تعریف می‌کند، که نمونه‌ای از شکل‌گیری فرهنگی است که به گفته او در حوالی سال 1820، با شروع عصر تحت سلطه علم و ماشین‌آلات ناپدید شد. او از جین آستن و سر والتر اسکات به عنوان برخی از آخرین نمایندگان این فرهنگ قدیمی غرب یاد می کند: «خانم‌ها و آقایان، من تا حدودی در برابر شما ایستاده‌ام، همانطور که ممکن است آن آتنی بایستد. من به عنوان یک متن بومی می خوانم که شما باید به عنوان خارجی بخوانید. می بینید که چرا گفتم این ادعا واقعاً متکبرانه نبود. چه کسی می تواند به این که به زبان مادری خود روان صحبت می کند یا راه خود را در مورد خانه پدری می داند افتخار کند؟ این اعتقاد قطعی من است که برای درست خواندن ادبیات غرب قدیم باید بیشتر پاسخ ها را به حالت تعلیق درآورید و بیشتر عاداتی را که در خواندن ادبیات مدرن به دست آورده اید از یاد نبرید. و چون این قضاوت یک بومی است، من ادعا می کنم که حتی اگر دفاع از محکومیت من ضعیف باشد، واقعیت محکومیت من یک موضوع تاریخی است که شما باید به آن اهمیت دهید. به این ترتیب، جایی که من به عنوان یک منتقد شکست بخورم، ممکن است به عنوان یک نمونه مفید باشم. حتی جرأت می کنم جلوتر بروم. نه تنها برای خودم، بلکه برای سایر مردان قدیمی غربی که ممکن است آنها را ملاقات کنید، می گویم که تا می توانید از نمونه های خود استفاده کنید. دایناسورهای زیادی وجود نخواهد داشت.» بنابراین، لوئیس آگاهانه خود را به‌عنوان «کهنه‌مُد» به معنای واقعی کلمه نشان می‌دهد، یعنی کسی که ذهنش مدت‌ها پیش شکل گرفته است، یا بهتر است بگوییم که توسط محصولات فرهنگی آن‌چه که او عصر قدیمی غرب می‌نامد، شکل گرفته است. طبیعتاً ما حق داریم با این لفاظی‌های دایناسور با نمک برخورد کنیم، زیرا ممکن است آمیزه‌ای از تمایل طبیعی یک استاد میانسال برای جذاب‌تر جلوه دادن در چشم دانشجویان یا حتی در او وجود داشته باشد. به چشم خود، اما، از سوی دیگر، تردید کمی وجود دارد که سی. اس. لوئیس در متون ادبی قدیمی به میزان بسیار شگفت انگیزی غرق بوده است. او در عین حال چیزی نبود که بتوان آن را «دایناسور طبیعی» نامید، زیرا عشق او به ادبیات قدیمی را به درستی می‌توان یک ذوق اکتسابی نامید تا ادامه یک سنت خانوادگی.

توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

It is perhaps trivial to say that the personalities and works of J.R.R. Tolkien and C.S. Lewis evoke rather extreme feelings in audiences. Sometimes these emotions are those of deep admiration and fascination, and sometimes, though much less often, those of disgust or even contempt. It is, however, easy to see that sometimes they hardly incite any feelings at all because it certainly is not true that one must feel strongly about these two famous and popular, but hardly «canonical» English writers, who happened to be friends and to have shared much of their life experiences together. As writers, they both can be described as providers of niche products, interesting for fantasy literature buffs and, particularly in the case of C.S. Lewis, for Christians, particularly committed Christians. The latter once were a majority of the Western consumers of culture, but, already in the days of Tolkien and Lewis, they became, at least in Britain and in many other places in the West, something of an embattled minority. At that time, the majority of the population consisted of people with hardly any religion, or of lukewarm Christians. If we try to ask ourselves why Tolkien and Lewis are, occasionally, so much disliked and shunned, we might end up with some rather obvious answers. They certainly are seen as profoundly old-fashioned, or even reactionary, since they hardly belong to the epoch of the 20th century Modernism (or Post-Modernism) with which they seem to be associated purely by a chronological coincidence. Indeed both yearned for rather distant epochs, and heartily disliked the modern industrial and technological civilisation. On the other hand, it is also possible that sometimes both Tolkien and Lewis exaggerated the extent of their own conservatism, while being aware that this manoeuvre may have cost them a lot in terms of popular support. In one of his most famous texts, the lecture called De Descriptione Temporum, Lewis talks about how great an experience it would have been for a paleontologist to meet a live dinosaur, or for a student of Classical Greek drama to meet a live Athenian from the times of Sophocles. The point is that he defines himself as an «old Western man», that is a specimen of the cultural formation that disappeared, according to him, around the year 1820, with the onset of the age dominated by science and machinery. He mentions Jane Austen and Sir Walter Scott as some of the last representatives of this Old Western culture: «Ladies and gentlemen, I stand before you somewhat as that Athenian might stand. I read as a native texts that you must read as foreigners. You see why I said that the claim was not really arrogant; who can be proud of speaking fluently his mother tongue or knowing his way about his father’s house? It is my settled conviction that in order to read Old Western literature aright you must suspend most of the responses and unlearn most of the habits you have acquired in reading modern literature. And because this is the judgement of a native, I claim that, even if the defence of my conviction is weak, the fact of my conviction is a historical datum to which you should give full weight. That way, where I fail as a critic, I may yet be useful as a specimen. I would even dare to go further. Speaking not only for myself but for all other Old Western men whom you may meet, I would say, use your specimens while you can. There are not going to be many more dinosaurs.» Thus, Lewis consciously represented himself as «old-fashioned» in quite a literal sense of the word, that is as somebody whose mind was fashioned a long time ago, or rather fashioned by cultural products of what he calls Old Western age. Naturally, we have the right to treat this dinosaur rhetoric with a pinch of salt, because there may be in it an admixture of the natural desire of a middle-aged professor to appear more interesting in the eyes of the students, or even in his own eyes, but, on the other hand, there is little doubt that C.S. Lewis was steeped in old literary texts in quite an amazing degree. He was not, at the same time, what one might call «a natural dinosaur» because his love of old literature can more rightly be called an acquired taste rather than a continuation of a family tradition.

نظرات کاربران

کتاب های تصادفی

دانلود کتاب Plasma and Oscillations. With Contributions in Memoriam Including a Complete Bibliography of His Works

دانلود کتاب Auto Mania: Cars, Consumers, and the Environment

دانلود کتاب Spionjägaren, del 2 : Säpo, IB och Palme

دانلود کتاب Synergy in supramolecular chemistry

دانلود کتاب Основы казахской терминологии