Selbsterfahrung in der Verhaltenstherapie?

موضوع خودآگاهی که تاکنون کمتر مورد توجه قرار گرفته است، در آموزش VT بسیار موضوعی شده است. این فرآیند اساساً توسط الزامات آموزشی انجمن پزشکان قانونی بیمه سلامت به عنوان بخشی از فرآیند به اصطلاح تفویض اختیار ضروری شد. از نظر تاریخی، همیشه نمایندگان سایر مکاتب درمانی بوده اند که به این شکاف فرضی در آموزش به رفتاردرمانگران اشاره کرده اند. اگرچه هنوز هیچ توجیه تجربی-علمی برای خودآگاهی وجود ندارد، پذیرش و علاقه مربیان رفتاردرمانی به طرز محسوسی افزایش یافته است و تمرکز بحث به طور فزاینده ای بر جنبه های محتوایی و آموزشی است. خواننده در بحث شرکت می کند که در این کتاب چند رشته ای است و همچنین پیشنهادات متعددی برای تمرین درمانی و آموزش بالینی دریافت می کند.

Das Thema Selbsterfahrung, bislang kaum beachtet, hat in der VT Ausbildung hohe Aktualität gewonnen. Dieser Prozeß wurde wesentlich durch Ausbildungsauflagen der kassenärztlichen Vereinigung im Rahmen des sogenannten Delegationsverfahrens notwendig gemacht. Historisch betrachtet waren es immer wieder Vertreter anderer therapeutischer Schulen, die Verhaltsnstherapeuten auf diese vermeintliche Lücke in der Ausbildung hingewiesen haben. Obwohl eine empirisch-wissenschaftliche Begründung für Selbsterfahrung immer noch aussteht, haben Akzeptanz und Interesse bei verhaltenstherapeutischen Ausbildern spürbar zugenommen, und der Diskussionsfokus richtet sich verstärkt auf inhaltliche und didaktische Aspekte. Der Leser nimmt an der Diskussion, die im vorliegenden Buch multidisziplinär angelegt ist, teil und erhält darüber hinaus zahlreiche Anregungen für die therapeutische Praxis wie für die klinische Ausbildung.