Selbstbewegung und Lebendigkeit: Die Seele in Platons Spätwerk

\"تعریف چیزی که نام "روح" را دارد چیست؟ آیا ما تعریف دیگری غیر از آنچه که ارائه شد داریم: "حرکتی که می تواند خودش را حرکت دهد"؟ (Lg. 895e). روح به عنوان اصل حرکت و سرزندگی در آثار متأخر افلاطون و به تبع آن در افلاطون گرایی اهمیت اساسی پیدا می کند. ارتباط آن با مبدأ حرکت و جاودانگی، نقش واسطه ای را بین کیهان محسوس و محسوس به آن اختصاص می دهد. این جلد از کنگره، که شامل مشارکت‌های جمع‌آوری‌شده از کنفرانسی است که در اکتبر 2014 در سالرنو سازماندهی شد، بنابراین به یکی از اهداف اصلی پژوهش افلاطون اختصاص یافته است: درک کافی از مفهوم روح افلاطون و رابطه آن با مغز، تعریف آن به عنوان خود حرکتی و ارتباط آن با زنده بودن اهمیت زیادی برای تفسیر کلی منسجم از اثر متأخر افلاطون دارد، که همچنین نوموی را که مدت ها نادیده گرفته شده بود، یکپارچه می کند. نویسندگان جلد به مسئله روح با توجه به ارتباط آن با عالم معقول، کارکرد شناختی آن، بعد کیهانی و سیاسی-اجتماعی آن و نیز از دیدگاه دریافت موضوع در دوران باستان و مدرن

"Welche ist die Definition dessen, was den Namen 'Seele' trägt? Haben wir eine andere als die eben angegebene: 'die Bewegung, die sich selbst bewegen kann'?" (Lg. 895e). Die Seele gewinnt als Prinzip der Selbstbewegung und der Lebendigkeit in Platons Spätwerk und infolgedessen auch im Platonismus eine tragende Bedeutung. Ihre Verknüpfung mit dem Bewegungsursprung und der Unsterblichkeit weist ihr eine Mittlerfunktion zwischen dem intelligiblen und dem wahrnehmbaren Kosmos zu. Dieser Kongressband, der die gesammelten Beiträge einer im Oktober 2014 in Salerno organisierten Tagung enthält, widmet sich somit einem der zentralen Desiderate der Platonforschung: Ein adäquates Verständnis von Platons Begriff der Seele und ihres Verhältnisses zum nous, ihrer Definition als Selbstbewegung und ihre Verknüpfung mit der Lebendigkeit ist von großer Bedeutung für eine kohärente Gesamtinterpretation von Platons Spätwerk, die auch die lange vernachlässigten Nomoi integriert. Die Autoren des Bandes beschäftigen sich mit der Frage nach der Seele mit Blick auf ihre Verbindung zur intelligiblen Welt, ihre Erkenntnisfunktion, ihre kosmische und ihre politisch-soziale Dimension sowie aus der Sicht der Rezeption der Thematik in der Antike und Moderne.