Selbstbestimmung oder Geschlechtergerechtigkeit

خودتعیین‌خواهی و عدالت ارزش‌های مشترکی هستند، اما می‌توانند با یکدیگر تضاد داشته باشند. هدف یک جامعه برابر جنسیتی نیز بر این حوزه تنش تأثیر می گذارد، زیرا استراتژی دستیابی به برابری جنسیتی با نادیده گرفتن تفاوت های جنسیتی شکست خورده است. اگرچه می‌توان زنان را محکم‌تر در حوزه عمومی لنگر انداخت، اما نمی‌توان از ادغام قوی آنها در حوزه خصوصی از نظر تاریخ تمدن چشم‌پوشی کرد. امکان متصور دیگر ایجاد برابری جنسیتی، به رسمیت شناختن و ارتقاء حوزه خصوصی و تحت سلطه زنان است. در اینجا نشان داده می شود که قدردانی از خصوصیات تنها از طریق مداخله بیشتر توسط عموم، یعنی سیاست، در خصوصی اتفاق می افتد، که منجر به از دست دادن استقلال می شود. مشخص شده است که سیاست کنونی دوباره در حال تبعیض علیه زنان است. این سؤال را مطرح می‌کند: چگونه یک دولت لیبرال می‌تواند به برابری جنسیتی دست یابد بدون اینکه ارزش‌هایی مانند آزادی، خودمختاری یا خودمختاری را به خطر بیندازد؟

​Selbstbestimmung und Gerechtigkeit sind zwar allgemeine Wertvorstellungen, die jedoch in Konflikt zueinander geraten können. Auch das Ziel einer geschlechtergerechten Gesellschaft berührt dieses Spannungsfeld, da die Strategie gescheitert ist, Geschlechtergerechtigkeit über eine Ausblendung geschlechtlicher Unterschiede zu erreichen. Zwar ist es gelungen, Frauen stärker in der öffentlichen Sphäre zu verankern, doch kann ihre zivilisationsgeschichtlich starke Einbindung in das Private nicht übergangen werden. Die andere denkbare Möglichkeit Geschlechtergerechtigkeit herzustellen, ist die Anerkennung und Aufwertung der privaten, weiblich dominierten Sphäre. Hier wird gezeigt, dass eine Aufwertung des Privaten nur über eine stärkere Einmischung des Öffentlichen, also der Politik, in das Private geschehen kann, was zu einem Verlust von Autonomie führt. Es wird herausgearbeitet, dass die derzeitige Politik dabei ist, Frauen wieder stärker zu diskriminieren. Damit stellt sich die Frage: Wie kann ein liberaler Staat Geschlechtergerechtigkeit erreichen, ohne Werte wie Freiheit, Autonomie oder Selbstbestimmung zu gefährden?