Seeing Between the Pixels: Pictures in Interactive Systems

تصاویر در قلب نحوه برقراری ارتباط ما با رایانه‌ها قرار دارند، که نمادی از جذابیت فعلی ما با محاسبات چند رسانه‌ای و مبتنی بر وب است. با این وجود، بسیاری از ما در مورد تصاویر و نحوه کارکرد آنها بسیار کمتر از آنچه در مورد متنی که اغلب آنها را همراهی می کند می دانیم. در تلاش برای درک تصاویر، شاید اساسی‌ترین سوالی که می‌توانیم بپرسیم این است که "تصویر چیست؟" چه چیزهایی با تنوعی مانند آیکون‌ها، نمودارهای میله‌ای، نقاشی‌ها و عکس‌ها مشترک هستند و ما را وادار می‌کند. به همه آنها به عنوان تصویر اشاره کنید؟ و چه چیزی در تصاویر وجود دارد که ما را متقاعد می کند که از آنها به جای متن یا علاوه بر متن استفاده کنیم؟ ما اغلب در مورد چگونگی \"به تصویر کشیدن\" چیزها صحبت می کنیم. اما به نظر می رسد حتی روند تصویرسازی نیز از تصویری به تصویر دیگر متفاوت است. در رایانه، ممکن است از یک سیستم رنگ برای هدایت یک قلم مو مجازی بر روی صفحه، یک دوربین ویدیویی برای گرفتن یک تصویر زنده، یک صفحه گسترده برای تولید خودکار نمودار میله ای مربوطه، یا یک سیستم رندر که فعل و انفعالات نورهای مصنوعی را مدل می کند استفاده کنیم. ، اشیاء و دوربین ها. آیا ویژگی اساسی وجود دارد که همه این فرآیندها به اشتراک بگذارند؟ دانشمندان کامپیوتر عادت دارند که تصاویر را بر حسب نمایش آنها فکر کنند: آرایه ای از پیکسل ها، فهرست یا سلسله مراتبی از گرافیک های اولیه، یا حتی برنامه ای که به زبانی مانند PostScript نوشته شده است.

Pictures are at the heart of how we communicate with computers, emblematic of our cur­ rent fascination with multimedia and web-based computing. Nevertheless, most of us know far less about pictures and the way in which they work than we know about the text that often accompanies them. In an attempt to understand pictures, perhaps the most fundamental question we can ask is, "What is a picture?" What is it that objects as di­ verse as icons, bar charts, paintings, and photographs have in common that makes us refer to all of them as pictures? And what is it about pictures that convinces us to use them instead of, or in addition to, text? We often talk about how pictures "depict" things. But, even the process of depiction seems to differ from one picture to another. On a computer, we may use a paint system to guide a virtual brush over the screen, a video camera to capture a live image, a spread­ sheet to automatically generate a corresponding bar chart, or a rendering system that models the interactions of synthetic lights, objects, and cameras. Is there some un­ derlying property that these processes all share? Computer scientists are used to thinking of pictures in terms of their representation: an array of pixels, a list or hierarchy of graphics primitives, or even a program written in a language such as PostScript.