Seeds of Civilization: Bronze Age Rural Economy and Ecology in the Southern Levant

دسته بندی: باستان شناسی
ویرایش:  
نویسندگان: Fall P.L.,  Lines L.,  Falconer S.E.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 19 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 500 کیلوبایت 

قیمت کتاب (تومان) : 50,000

سالنامه انجمن جغرافیدانان آمریکایی. — 1998. — شماره 88(1) — صفحات 107-125. این مقاله تأثیرات اقتصادی و زیست محیطی تجارت منطقه ای نوظهور را که با افزایش و فروپاشی همراه بود در نظر می گیرد. شهرسازی اولیه خاور نزدیک ما داده های منطقه ای در مورد سکونت و پوشش گیاهی را با شواهد دقیق از کشاورزی روستایی از دو روستای عصر برنز در دره اردن ادغام می کنیم. این رویکرد به صراحت روستایی است، در پرتو ویژگی عمدتاً روستایی تمدن شام، و در پاسخ به دیدگاه‌های تحلیلی ارتدوکس‌تر متمرکز بر اولین شهرها. علاقه دیرینه به ظهور کشاورزی اکنون نشان می‌دهد که کاهش شدید محلی منابع جنگلی به دنبال تجمع جوامع کشاورزی بی‌تحرک در هزاره‌های هشتم تا ششم قبل از میلاد انجام شد، در حالی که توسعه دامداری تخصصی یک منبع بالقوه برای حذف برگ‌های بعدی گسترده‌تر را ایجاد کرد. با این حال، ما استدلال می کنیم که تأثیرات انسانی منطقه ای بر پوشش گیاهی شام تنها با پیدایش شهرهای عصر برنز و اقتصادهای شهری در هزاره های سوم و دوم قبل از میلاد ایجاد شد. پس از آن، این تاثیرات منطقه ای موزاییکی دائمی در حال تغییر از مناظر انسانی و طبیعی را شکل داد. تجزیه و تحلیل اندازه رتبه، ماهیت نسبتاً یکپارچه و عمدتاً روستایی سکونتگاه عصر برنز در جنوب شام را نشان می دهد. در این زمینه، تل ابو النیاج و تل الحیات نمونه های مناسبی از دهکده های کشاورزی مقاوم ارائه می دهند که از طریق فروپاشی چشمگیر و تولد دوباره شهرهای اولیه شام ​​ادامه یافتند. بقایای گیاهی و استخوان‌های حیوانی حفاری‌شده نشان می‌دهد که ساکنان آن‌ها به توسعه شهرنشینی عصر برنز با تغییر به سمت افزایش مدیریت گونه‌ها با پتانسیل بازار بیشتر، که با حفظ استقلال اقتصادی محلی تعدیل شده بود، پاسخ دادند. تغییر به سمت پرورش گوسفند بیشتر و مهم‌تر از همه، کشت محصولات باغی مانند زیتون، انجیر و انگور، نشان‌دهنده موج دوم نوآوری اقتصادی است که اساساً استراتژی‌های کشاورزی کشاورزان روستا و بهره‌برداری آنها از حومه اطراف را تغییر داد. بنابراین، مناظر مختلط فرهنگی و طبیعی که از کشاورزی بلندمدت در شام حمایت کرده‌اند، میراثی از تغییرات ناپیوسته در اقتصاد و اکولوژی روستایی در واکنش به رشد و زوال جامعه شهری و مبادلات تجاری منطقه‌ای را نشان می‌دهند.

Annals of the Association of American Geographers. — 1998. — No 88(1) — pp. 107–125. This paper considers the economic and environmental impacts of emerging regional commerce that accompanied the rise and collapse of early Near Eastern urbanism. We integrate regional data on settlement and vegetation with detailed evidence of rural agriculture from two Bronze Age villages in the Jordan Valley. This approach is explicitly rural, in light of the largely rural character of Levantine civilization, and in response to more orthodox analytical perspectives focused on the first cities. Long-standing interest in the advent of agriculture now reveals that intensive localized depletion of woodland resources followed the aggregation of sedentary agrarian communities in the eighth through sixth millennia B.C., while the development of specialized pastoralism established one potential source of more extensive, subsequent defoliation. We argue, however, that regional human impacts on Levantine vegetation were triggered only with the genesis of Bronze Age cities and urbanized economies in the third and second millennia B.C. Thereafter, these regional impacts molded an ever-shifting mosaic of anthropogenic and natural landscapes. Rank-size analysis illustrates the modestly integrated, largely rural nature of Bronze Age settlement in the southern Levant. In this context, Tell Abu en-Ni‘aj and Tell el-Hayyat provide appropriate examples of the resilient agrarian villages that persisted through the dramatic collapse and rebirth of early Levantine cities. Excavated plant remains and animal bones show that their inhabitants responded to the development of Bronze Age urbanism with a shift toward increased management of taxa with greater market potential, tempered by some retention of local economic autonomy. Shifts to greater sheep husbandry and, most significantly, cultivation of orchard crops like olives, figs, and grapes, signal a second wave of economic innovation that fundamentally altered the agricultural strategies of village farmers and their exploitation of the surrounding countryside. Thus the mixed cultural and natural landscapes that have supported long-term agriculture in the Levant reflect a legacy of discontinuous changes in rural economy and ecology in response to the waxing and waning of urbanized society and regional mercantile exchange.